گاهی روح ماشاد می شود…
باچیزهایی ریز…چیزهای کوچکی که شاید دیده نشوند…
یک گل!

گاهی گلی را می بینی …مینشینی کنارش… نگاهش می کنی؛زیباست…
لمسش می کنی؛ نوازشش می کنی… باطراوت می شوی؛ شاداب…
شادی به معنای قهقهه نیست… شادی، یک لبخنداست با یک نفس عمیق…!
که لذتش را تا آخرین مویرگ های تنت حس می کنی…

شادی یک رضایت توام با محبت است…
شادی،حسی است، که شاید در لابلای هزاران تفریح و سرگرمی …

گمش کرده باشیم…شاید باید…ساده تر نگاه کنیم…آنکه یک ” گل” اش می تواند ما را سرحال بیاورد…
باغ و بوستانش چه می کند…

 امام ابريست بارنده، بارانيست شتابنده،
خورشيديست فروزنده؛ سقفى است سايه دهنده،
 زمينى است گسترده، چشمه ايست جوشنده …
بركه و گلستانست…

 عیون اخبار الرضا علیه السلام ، ج 1.