شناسنامه، خواه آماري باشد يا طبيعي، كه از اقليم و نژاد و قوم و خويش نشئت گرفته، بيرون از قلمرو جان ماست.

امّا اخلاق، شناسنامه حقيقي ماست كه هم در دنيا و هم در قبر، برزخ و قيامت كبرا ما را همراهي مي‌كند.

ما اگر به شناسنامه آماري اكتفا كنيم، يك «شهروند» و اگر به شناسنامه نژادي و قبيله اي بسنده كنيم، يك «بيابان نشين» يا «بيابانگرد» مي‌شويم ولي اگر به شناسنامه اخلاقي روي آوريم «انسان» مي‌شويم.
جوادي آملي، مبادی اخلاق در قرآن، ص 157