در هر انقلاب يا پديده اجتماعي يكي از مهم ترين تهديدات و آفت ها كه موانعي را در مسير آن پديد مي آورد، آس است. در شناخت و تحليل اين آسيب ها از بيانات و ديدگاه هاي رهبر حكيم و فرزانه انقلاب اسلامي بهره مي جويييب هاي داخليم.

ايشان در تبيين آسيب هاي داخلي انقلاب اسلامي مي فرمايد:

دو خطر عمده انقلاب اسلامي را تهديد مي كند: 1. خطر دشمنان خارجي؛ 2. خطر استحاله داخلي…دشمني دوم و آفت دوم هم آفت اضمحلال دروني است كه اين مخصوص غريبه ها نيست، بلكه مخصوص خودي ها و در درون نظام است.در يك نظام ممكن است خودي ها بر اثر خستگي، اشتباه در فهم راه درست، مغلوب احساسات نفساني شدن، نگاه كردن به جلوه هاي مادي و آنها را بزرگ انگاشتن، ناگهان در درون دچار آفت زدگي بشوند. اين دشمن البته خطرش بيشتر از دشمن اولي است.

ايشان در بياني ديگر مي فرمايد:

افراد و مجموعه هاي بشري همواره از دو ناحيه آسيب مي بينند: اول از درون خود كه منشا آن ضعف هاي بشري و هوس هاي مهار گسيخته و ترديدها و بي ايماني ها و خصلت هاي منهدم كننده است و دوم از دشمنان بيروني كه بر اثر طغيان و افزون طلبي و تجاوز و ددمنشي، محيط زندگي را بر انسان ها و ملت ها تنگ و فشارآلود مي سازد.

بنابراين آسيب هاي داخلي كه در كوتاهي، بي توجهي، سستي و غفلت ريشه دارد، از آسيب هاي بيروني و توطئه دشمنان خارجي خطرناك تر است؛ زيرا آن جايي دشمنان خارجي موفق مي شوند كه جامعه اسلامي در درون سست و غافل باشد.