غبار زائر حسین علیه السلام ، نجاتبخش است
علامۀ امینی (ره) در جلد ششم الغدیر نقل میکند پدر و مادری ناصبی ، دشمن اهلبیت : ، در بحرین زندگی میکردند که بچهدار نمیشدند . آنها پنج یا ده سال بود که ازدواج کرده بودند . یک شب آن زن و شوهر برای خدا نذر کردند که اگر خداوند متعال فرزندی به آنها بدهد ، هجده و نوزده سالش که شد ، او را غرق اسلحه کنند تا در راه کربلا برود و به غارت اموال زوّار حسین و کشتن زائرانش بپردازد . خدا هم این نذر را قبول کرد . آنها بچهدار شدند . آن پسر ، هجده و نوزده سالش که شد ، پدر و مادرش او را صدا کردند و به او گفتند ، ما چنین نذری کردیم . او هم که خودش ناصبی شده بود ، قبول کرد . او را مسلح کردند و نشانی راه کربلا را به او دادند . او به راه کربلا رفت و برای انجام مقصودش درگودالی پنهان شد . گاهی از آن گودال سر میکشید تا ببیند آیا جمع زوّاری به کربلا میروند تا او از آن گودال بیرون بجهد و پس از کشتنشان ، اموالشان را ببرد . چون روز اول بود ، کمی که منتظر ماند ، خسته شد و درون همان گودال به خواب سنگینی رفت . در خواب دید که قیامتهست و افرادی آمدند و مچ او را گرفتند و گفتند ، به دادگاه بیا ، هم قاتلی و هم دزدی . در قیامت راه فراری هم برای کسی نیست . وقتی او را داخل آن دادگاه میکنند ، میگویند ، این فرد محاکمه ندارد ؛ پروندهاش را باز نکنید و او را خجالت ندهید . او هنوز کسی را نکشته است ، هر چند نیت آن را داشته ، و مالی را هم نبرده ، هر چند نیت آن را داشته است . او اهل نجات است ؛ چون عدهای از زائران حسین (ع) هنگامی که او خواب بود ، آمدند و رد شدند و گرد و غبارشان ، بر روی لباسهای این فرد ریخته و او اکنون بوی حسین (ع) را میدهد . او نباید به جهنم برود . که ناگهان بیدار میشود و اسلحهاش را دور میاندازد و شمشیر و خنجرش را پرت میکند و با پای پیاده به طرف کربلا میدود و به زیارت حرم امام حسین (ع) میرود . •
علامة امینی (ره) میگوید : حسین جان ، گرد و غبار زائرت که آدم را از جهنم نجات بدهد ، دیگر بودن با خودت با آدم چه میکند ؟
این نگاه ، نگاه خدا به اباعبدالله حسین (ع) است .
و امّا چگونه ما موقعیت امام حسین (ع) در قیامت را بفهمیم ؟ وقتی در دنیا نتوانستیم این موقعیت را بفهمیم ، آیا در قیامت خواهیم توانست آن را بفهمیم ؟ به راستی ، ما ورود او را و نگاه به او را در قیامت و محشر نمیدانیم .
نگاهی به مقام امام حسین ( علیه السلام ) - حسین انصاریان
ثواب زیارت امام حسین علیه السلام
ثواب زیارت
((امّ سعید احمسیّه ، )) می گوید :
محضر مبارک ((حضرت ابی عبداللّه (ع ))) شرف یاب شدم ، کنیزم آمد و اظهار کرد که اسب را برایت آماده کرده ام .
امام (ع ) به من فرمودند :
اسب برای چیست ، مگر کجا می خواهی بروی ؟
عرض کردم : به زیارت قبور شهداء می روم .
حضرت فرمودند : امروز را به تاءخیر بیانداز ، ((از شما اهل عراق متعجّبم که راه دوری را طی کرده و به زیارت قبور شهداء می روید ولی سیّدالشّهداء(ع ) را ترک کرده و به زیارتش نمی روید ؟ ! ))
عرض کردم : ((سیّدالشّهداء)) کیست ؟
حضرت فرمودند : ((سیّدالشّهداء حضرت حسین بن علیّ(ع ))) می باشد .
عرض کردم : من زن هستم .
امام (ع ) فرمودند :
کسی که مثل شما باشد اشکالی ندارد به آنجا رفته و آن حضرت را زیارت کند . عرض کردم : ((در زیارت ما چه ثواب و اجری هست ؟ )) حضرت فرمودند
: ((زیارت شما معادل با یک حجّ و یک عمره و اعتکاف دو ماه در مسجدالحرام و روزه آن بوده و بهتر از کذا و کذا . )) ام سعید می گوید : حضرت سه مرتبه دست های مبارک را باز کرده بستند .
السلام ای شاه مظلومان حسین
السلام ای کشته تیر وسنین
السلام ای نور چشم مصطفی
السلام ای زاده خیرالنساء
ای پدر ای کشته شمشیر کین
از وفا بنگر بزین العابدین
ای پدر آیم من از شام خراب
بادل پر حسرت و چشم پر آب
ای پدر دانی که بر من چون رسید
از جفای پور بوسفیان یزید
پای من شد بسته زیر راحله
گردنم غل پای واندر سلسله
بانک جامع امام حسین علیه السلام - واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان
فضیلتهای زیارت امام حسین علیه السلام
زیارت امام حسین علیه السلام ثوابها و فضیلتهای زیادی دارد که ما قطره ای از آن را در اینجا می شماریم از جمله :
1 - عبادت مکرمین را که ملائکه هستند به زوار امام حسین (ع ) عنایت می فرمایند .
2 - عبادت مصطفین را که انبیاء هستند .
3 - با انبیاء و اوصیاء همنشین می شوند .
4 - سر سفره انبیاء و اوصیاء می نشیند و با آنها طعام می خورد .
5 - پیامبران با او مصافحه می کنند .
6 - هم صحبت با پیامبران می شود .
7 - خداوند به زوار امام حسین (ع ) مباهات می کند .
8 - خداوند به زوار امام حسین (ع ) نظر رحمت می کند .
9 - دلیل محبت امام حسین (ع ) هستند .
10 - مورد دعای پیامبران و اوصیاء و اولیاء و ائمه هستند .
11 - سلام خدا و ملائکه و پیامبران بر آنها است .
12 - با مراتب عباد صالحین و مخلصین و مؤ منین و متقین و زاهدین و خائفین . . . است .
13 - جمیع عباداتش مقبول است از نماز و روزه و حج و جهاد . . . .
14 - مرابطه و وقف و صدقه و آداب مستحبه او قبول است .
15 - ثواب اعلاءدرجات نیت خالص به او خواهند داد .
16 - ثواب عبادات تمام عمر بلکه تمام دهر را به او خواهند داد .
17 - تمام گناهانش آمرزیده می شود .
18 - تمام گناهان پدر و مادر و دوستانش آمرزیده می شود .
19 - محدث خدا در عرش است .
20 - در علیّین اسمش مسطور می شود .
21 - مورد خطاب و ندای پروردگار قرار می گیرد .
22 - ثواب جهاد و شرکت در رکاب امام حسین (ع ) به او می دهند .
23 - شریک در اعمال شهدای کربلا است .
24 - ثواب در خون غلطیدن در راه خدا را به او می دهند .
25 - اگر شقی باشد سعید می شود .
26 - از کرّوبین شمرده می شود .
27 - از یاوران حضرت زهرا(علیهاالسلام ) می باشد .
28 - اعضای او از صورت و چشم و قلب محل دعای امام صادق (ع ) است .
29 - در روز قیامت شافع است .
30 - از باب الحسین وارد می شود .
31 - از آب کوثر به او می خورانند .
32 - ملائکه او را بدرقه می کنند .
33 - ملائکه به تشییع جنازه او می آیند .
34 - عزائیل با او مدارا می کند .
35 - ملائکه بر جنازه او نماز می خوانند .
36 - وارد بهشت می شود .
37 - مقرب و هم صحبت الهی می گردد .
38 - فوز به وصال حورالعین می شود .
39 - پیغمبر اکرم (ص ) به زیارت او می آید .
40 - شامل دعا و محبت و احترام و اکرام پیغمبر و اهلبیت مخصوصاحضرت زهرا (علیهم صلوات الله )میگردد .
بانک جامع امام حسین علیه السلام - واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان
بهترین مردم
امیرمؤمنان(علیه السلام) فرمود:
خَیْرُ النّاسِ قُضاةُ الْحَقِّ(1)
بهترین مردم کسانی هستند که به حق داوری کنند.
شرح کوتاه
داوری عادلانه در مسائل حقوقی و اجتماعی و اخلاقی تنها از کسی میسر است که منافع خود و دیگران را با یک چشم ببیند و حب و بغض های شخصی مانع از عدالت و دادگری او نشود.
و این کار تنها از کسانی ساخته است که نور ایمان و فضائل انسانی و عواطف مردمی آنچنان وجود آنها را روشن ساخته باشد که امواج نیرومند خودخواهی و سودجویی و حبّ ذات نتواند عقربه فکر و وجدان آنان را منحرف سازد، و چنین کسانی شایسته عنوان «بهترین مردم»اند.
1. از کتاب اسلام در قلب اجتماع.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی
نخستین زیارت
شیخ ابوجعفر محمد بن ابیالقاسم محمد بن علی طبری به سندش از عطیهی عوفی نقل میکند:
همراه جابر بن عبدالله انصاری به قصد زیارت قبر حسین بن علی بن ابیطالب علیهالسلام بیرون آمدیم. هنگامی که به کربلا وارد شدیم، جابر خود را به کنار فرات رساند و غسل کرد. لنگ به کمر بسته و حوله را بر دوش انداخت و خود را خوشبو ساخت. هر گامی که برمیداشت ذکر خدا میگفت، تا آنگاه که نزدیک قبر رسید. به من گفت: دستانم را بر قبر او بگذار. چنان کردم. خود را بر قبر مطهر انداخت و بیهوش افتاد. قدری آب بر او پاشیدم. وقتی که به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین!»، سپس گفت: حبیب لا یجیب احبیبه؛ آیا دوست پاسخ دوستش را نمیدهد؟ آنگاه گفت: چگونه پاسخ دهی و حال آنکه رگهای گردنت بر پشت و شانهات آویخته و بین بدن و سرت جدایی افتاده است، و پس از آن، آن حضرت را با کلماتی که نشان از کمال ایمان وی دارد، این گونه زیارت میکند:
فأشهد أنک ابنخاتم النبیین، و ابنسید المؤمنین، و ابنحلیف التقوی، و سلیل الهدی، وخامس أصحاب الکساء، و ابنسید النقباء، و ابنفاطمة سیدة النساء، و ما لک لا تکون هکذا، و قد غذتک کف سید المرسلین، و ربیت فی حجر المتقین، و رضعت من ثدی الایمان، و فطمت بالاسلام، فطبت حیا، و طبت میتا، غیر أن قلوب المؤمنین غیر طیبة لفراقک، و لا شاکة فی الخیرة لک، فعلیک سلام الله و رضوانه، و أشهد أنک مضیت علی ما مضی علیه أخوک یحیی بن زکریا؛
شهادت میدهم که تو فرزند خاتم پیامبران و سید مؤمنان هستی. و تو هم پیمان پرهیزکاری و نتیجهی هدایت و پنجمین اصحاب کسایی. و تو فرزند سید نقیبان و زادهی فاطمه سیدهی بانوانی، و چگونه چنان نباشی و حال آنکه دستان سید مرسلان غذایت داد و در دامن پرهیزکاران پرورش یافتی و از سینهی ایمان شیر خوردی و با اسلام از آن جدا گشتی. پس خوب زیستی و خوب به لقای الاهی رسیدی، گر چه دلهای مؤمنان از فراق تو آرامش نمیگیرد، و هیچ شک و تردیدی را در انتخاب صحیح تو و آنچه که در آن خیر و صلاح توست، به خود راه نمیدهد. پس بر تو سلام و رضوان خدا باد. و گواهی میدهم که تو بر همان راهی قرار گرفتی که برادرت یحیی، فرزند زکریا، بر آن قدم نهاد.
آنگاه نگاهش را به اطراف قبر مطهر دوخت و خطاب به شهیدان گلدشت کربلا گفت:
سلام بر شما ای ارواحی که در اطراف حسین رحل افکندید…! شهادت میدهم که شما نماز را به پا داشتید و زکات را پرداختید و امر به معروف نمودید و نهی از منکر کردید و با کافران به جنگ برخاستید وخدا را بندگی نمودید تا آنکه به حد یقین رسیدید. قسم به آن کسی که محمد را به پیامبری برانگیخت! که ما در آنچه که انجام دادید شریک هستیم.
عطیه میگوید: به او گفتم: ای جابر! چگونه ما با آنان شریکیم و حال آنکه کاری نکردیم. نه در دشتی فرود آمدیم و نه بر کوهی بالا رفتیم و نه جنگیدیم و اینان بین سرها و بدنهاشان جدایی افتاد و فرزندانشان یتیم و زنانشان بیسرپرست شدند!؟ جابر گفت: ای عطیه، از حبیب خودم رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که فرمود: «هر کس که قومی را دوست بدارد، با آنان محشور گردد و هر کس که کار قومی را دوست بدارد در عملشان شریک گردد.» قسم به کسی که محمد را به پیامبری برانگیخت که نیت من و یاران من، با نیت و قصد حسین و یارانش یکی است. مرا به سمت خانههای کوفه ببر….
این خبر به خوبی وضعیت جابر را روشن میسازد. چرا که از یک طرف ژرفای شناخت و معرفت وی را نسبت به آل محمد صلی الله علیه و آله روشن و ادب زیارت او را آشکار ساخته، و از سوی دیگر، دشمنان امام حسین علیهالسلام را ملحدان و بیدینان معرفی نموده است و به خوبی میزان تولی و تبری وی را آشکار ساخته است.
سید بن طاووس چگونگی زیارت جابر را با تفصیلی دیگر به نقل از عطا (2) این گونه آورده است:
من در روز بیستم ماه صفر با جابر بن عبدالله همراه بودم. هنگامی که به غاضریه رسیدیم، در نهر آب غسل کرد و پیراهن پاکی که همراه داشتبه تن کرد. پس به من گفت: آیا چیزی از مواد خوشبو کننده همراه داری؟ گفتم: سعد (3) دارم، مقداری از آن را بر سر و تن خود قرار داد و با پای برهنه به راه افتاد و در برابر سر مبارک حسین علیهالسلام ایستاد و سه بار تکبیر گفت و بیهوش روی قبر افتاد. هنگامی که به هوش آمد، شنیدم که چنین میگفت:
السلام علیکم یا آل الله السلام علیکم یا صفوة الله، السلام علیکم یا خیرة الله من خلقه، السلام علیکم یا سادةالسادات، السلام علیکم یا لیوث الغابات، السلام علیکم یا سفینة النجاة، السلام علیک یا أباعبدالله و رحمة الله و برکاته، السلام علیک یا وارث علم الأنبیاء، السلام علیک یا وارث آدم صفوة الله، السلام علیک یا وارث نوح نبی الله، السلام علیک یا وارث ابراهیم خلیل الله، السلام علیک یا وارث اسماعیل ذبیح الله، السلام علیک یا وارث موسی کلیم الله، السلام علیک یا وارث عیسی روح الله، السلام علیک یا ابنمحمد المصطفی، السلام علیک یا ابنعلی المرتضی، السلام علیک یا ابنفاطمة الزهراء، السلام علیک یا شهید بن الشهید، السلام علیک یا قتیل بن القتیل، السلام علیک یا ولی الله و ابنولیه، السلام علیک یا حجة الله و ابنحجته علی خلقه، أشهد أنک قد أقمت الصلاة، و آتیت الزکاة، و أمرت بالمعروف، و نهیت عن المنکر، و بررت والدیک، و جاهدت عدوک، أشهد أنک تسمع الکلام، و ترد الجواب، و أنک حبیب الله و خلیله و نجیبه و صفیه و ابنصفیه، زرتک مشتاقا، فکن لی شفیعا الی الله، یا سیدی، أستشفع الی الله بجدک سید النبیین، و بأبیک سید الوصیین، و بأمکسیدة نساء العالمین، لعن الله قاتلیک و ظالمیک و شانئیک و مبغضیک من الأولین و الآخرین؛
سلام بر شما ای آل الله. سلام بر شما ای برگزیدگان خدا. سلام بر شما ای کسانی که خداوند ایشان را از میان خلق خود برگزید. سلام بر شما ای سروران سرورها. سلام بر شما ای شیران جنگلها. سلام بر شما ای کشتی نجات. سلام بر تو ای اباعبدالله. و رحمت و برکت خداوندی بر تو باد! سلام بر تو ای وارث علم پیامبران. سلام بر تو ای وارث آدم، برگزیدهی خدا. سلام بر تو ای وارث نوح، پیامبر خدا. سلام بر تو ای وارث ابراهیم، خلیل الله. سلام بر تو ای وارث اسماعیل ذبیح الله.سلام بر تو ای وارث موسی، کلیم الله. سلام بر تو ای وارث عیسی، روح الله. سلام بر تو ای فرزند محمد مصطفی. سلام بر تو ای فرزند علی مرتضی. سلام بر تو ای فرزند فاطمهی زهرا. سلام بر تو ای شهید فرزند شهید. سلام بر توای کشتهی فرزند کشته. سلام بر تو ای ولی خدا و فرزند حجت او بر خلقش. گواهی میدهم که تو نماز را به پا داشتی و زکات را پرداختی و امر به معروف و نهی از منکر نمودی و به پدر و مادرت نیکی روا داشتی و تو با دشمنت به جهاد برخاستی. شهادت میدهم که تو سخن من را میشنوی و پاسخ من را میدهی و تو حبیب و دوست و نجیب و برگزیدهی خداوند و فرزند برگزیدهی او هستی. با حالت اشتیاق به زیارت تو شتافتم، پس به درگاه خداوند شفیع من باش. آقای من! من بهواسطهی جد، تو سید پیامبران و پدر تو سید وصیان و مادر تو سرور زنان جهانیان، شفاعت را خواهانم. خداوند لعنت کند کشندگان و ستمکاران و بدگویان و دشمنان تو را، از اول ایشان تا آخرشان.
آنگاه خود را بر روی قبر انداخت و دو گونهی خود را بر آن نهاد و سپس چهار رکعت نماز خواند و به سمت قبر علی اکبر علیهالسلام آمد و گفت:
السلام علیک یا مولای و ابنمولای، لعن الله قاتلک، لعن الله ظالمک، أتقرب الی الله بمحبتکم، و أبرأ الی الله من عدوکم؛
سلام بر تو ای مولا و فرزند مولایم! خدا لعنت کند کشندهی تو را! خدا لعنت کند ستم کنندهی به تو را! با دوستی به شما به خداوند
نزدیک میشوم و از دشمنانتان نزد خداوند بیزاری میجویم.
سپس قبر را بوسید و دو رکعت نماز خواند و رو به شهیدان نمود و گفت:
السلام علی الأرواح المنیخة بقبر أبیعبدالله، السلام علیکم یا شیعة الله و شیعة رسوله و شیعة أمیرالمؤمنین و الحسن و الحسین، السلام علیکم یا طاهرون، السلام علیکم یا مهدیون، السلام علیکم یا أبرار، السلام علیکم و علی ملائکة الله الحافین بقبورکم، جمعنی الله و ایاکم فی مستقر رحمته تحت عرشه؛
سلام بر ارواحی که گرداگرد قبر اباعبدالله رحل افکندهاند. سلام بر شما ای شیعیان خدا و پیروان فرستادهی او و تابعان امیرمؤمنان و حسن و حسین. سلام بر شما ای پاکان. سلام بر شما ای هدایت گران. سلام بر شما ای نیکان. سلام بر شما و بر فرشتگان خداوندی که بر گرد قبرهایتان میگردند. خداوند من و شما را در جایگاه رحمت و در زیر عرش خود به هم رساند.
پس از آن به سمت قبر عباس فرزند امیرمؤمنان علیهماالسلام آمد و در حال ایستاده گفت:
السلام علیک یا أباالقاسم، السلام علیک یا عباس بن علی، السلام علیک یا ابنأمیرالمؤمنین، أشهد لقد بالغت فی النصیحة، و أدیت الأمانة، و جاهدت عدوک و عدو أخیک، فصلوات الله علی روحک الطیبة، و جزاک الله من أخ خیرا؛
سلام بر تو ای ابوقاسم. سلام بر تو ای عباس بن علی. سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان. شهادت میدهم که تو نهایت کوشش را در نصیحت به کار بستی و حق امانت را به جا آوردی و با دشمن خود و برادرت به جهاد برخاستی. پس درود خداوندی بر روح پاک تو باد. و خداوند در برابر خدمتی که به برادرت نمودی، پاداش خیرت دهد.
آنگاه دو رکعت نماز خواند و دعا کرد و برگشت .
در هر صورت، جابر همراه عطیه به شرف زیارت نایل آمد؛ گر چه روشن نیست که چگونه عطیه به جابر پیوسته و هم سفر گردیده است و دو احتمال در اینجا وجود دارد:
1. عطیه در آن سال به حج مشرف شده باشد و همراه جابر، از حجاز به سمت کربلا آمده باشد.
2. جابر خود به کوفه آمده و از آنجا همراه وی به کربلا مشرف شده باشد.
زمان زیارت نیز بر روایت ابنطاووس، روز بیستم صفر بوده است.
ملاقات ایشان با امام زین العابدین علیهالسلام و همراهانشان را در هیچیک از دو روایت طبری و ابنطاووس نمییابیم و این نکته را در بحثهای آینده باید در نظر داشت.