مرد فقیرى بود که همسرش از ماست کره می ساخت و او آنرا به یکى از بقالی های شهر می فروخت،آن زن کره ها را بصورت دایره های یک کیلویى میساخت.
مردپس ازفروختن کره ها،در مقابل مایحتاج خانه رامی خرید.
روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند.
هنگامی که آنها را وزن کرد، اندازه هر کره 900 گرم بود، او از مردفقیر عصبانى شدو روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمیخرم،تو کره را بعنوان یک کیلو به من می فروختى در حالیکه وزن آن 900 گرم است.
مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت : ما ترازویی نداریم، بنابراین یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر شما را بعنوان وزنه قرار دادیم! مرد بقال از شرمندگی نمی دانست چه بگوید …!!!!
یقین داشته باش که : به اندازه خودت برای تو اندازه گرفته میشود…
این یعنی از هر دست بدهی از همان دست میگیری.

1⃣ همت و اراده قوی، مهم ترین عامل موفقیت در بیدار شدن است.

2⃣ دعا و یاری خواستن از خداوند که توفیق دهد و به ملائکه ماموریت دهد او را بیدار کنند.

3⃣ ترک گناهان و آماده شدن از روز.

4⃣ نخوردن غذای سنگین در شب.

5⃣ پرهیز از اتلاف وقت در اول شب و دوری از شب نشینی های بی مورد.

6⃣ خواندن آیه آخر سوره کهف هنگام خوابیدن:
قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یوحیٰ إلَی إِنَّما إلهُکُمْ إِلهٌ واحِد فَمَن کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادةِ رَبِّهِ أَحَدا

 خواندن این دعا:
اَللَّهُمَّ لاَ تُؤْمِنِّي مَكْرَكَ وَ لاَ تُنْسِنِي ذِكْرَكَ وَ لاَ تَجْعَلْنِي مِنَ اَلْغَافِلِينَ أَقُومُ سَاعَةَ كَذَا وَ كَذَا

ان شاء الله بیدار می شوید.

 البته خداوند با لطف خود، زمینه موفقیت شخص را فراهم می کند؛ مگر خودش نخواهد.

 از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود:
خداوند بنده اش را هر شب یک بار، دو بار بیشتر بیدار می کند، اگر برخاست موفق می شود و اگر برنخاست، شیطان، کاری می کند که تا صبح بیدار نشود.(وسائل، ص۲۷۸)

???? امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
هر بنده ای قصد داشته باشد هر ساعتی از شب برخیزد (برای عبادت) خداوند دو فرشته را مامور می سازد او را بیدار کنند؛(وسائل، ص۲۷۹)
البته شیطان تلاش می کند که او بیدار نشود.(وسائل، ص۲۸۰)

نماز شب، معراج شب زنده داران
نویسنده: عباس رحیمی

امام صادق(علیه السلام) می فرماید:
اَلْمُؤْمِنُ حَسَنُ الْمَعُوْنَةِ خَفِیْفُ الْمَؤُْنَةِ جَیِّدُ التَّدْبِیرِ لِمَعِیْشَتِهِ لا یَلْسَعُ مِنْ جُحْر مَرَّتَیْنِ(1)

آدم با ایمان کمک او پر ارزش، هزینه او کم، در زندگی با تدبیر، و هرگز از یک سوراخ دوباره گزیده نمی شود (هیچ گاه از یک ناحیه دوبار غافلگیر نخواهد شد.

شرح کوتاه
ایمان جلوه ها و نشانه های علمی و اخلاقی و اجتماعی دارد که بدون اسم بی مسمایی بیش نیست، در حدیث فوق به چهار نشانه آن اشاره شده است:
1- افراد با ایمان کمک های ارزنده ای در اختیار برادران مسلمان خود می گذارند، چرا که کمک های آنها با دلسوزی و اخلاص و آگاهی همراه است.

2- آنها زندگی پرخرج و تجملاتی که برای تهیه وسایل آن آلوده همه گونه خلافکاری شوند ندارند.
3- آنها در امر زندگی و مخصوصاً امور اقتصادی با تدبیر و هوشیارند.
4- آنها از هر حادثه ای فوراً درس عبرت می گیرند و به همین دلیل هرگز از یک ناحیه دو بار ضربت نمی خورند.

1. از کتاب سفینة البحار.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی

قرآن به انسان مي‏آموزد كه با جديت در پي دست يابي به «صراط مستقيم» (حمد/6) و «سبيل اللَّه»(عنكبوت/69) باشد.

 هدف رسيدن يا نزديك شدن به مقصد و غايت است كه در مورد خداوند معناي خاص خود را دارد. بدين ترتيب بايد حقيقت راه رسيدن به مقام قرب و رابطه آن دو با غايت اصلي يعني خداوند شفافيت مناسب پيدا كند.
راه به سوي خدا، پيشينه سازي روش بندگي است كه حقيقت آن را قوانين و رفتار خداپسندانه و خداجويانه تشكيل مي‏دهد.

در اين گونه زندگي تصميم بر اين است كه به اعمال نفوذ ساير نيروهاي انگيزه‌بخش از قبيل طاغوت، شيطان و هواي نفس كه در عرف قرآن معبود شناخته شده‏اند پايان داده شود.
خداوند در قرآن هم مطلق دستورات و مقررات ديني را راه مستقيم به سوي خود معرفي مي‏كند (انعام/253 و 161 و 126) و هم تعبد و پاي بندي به آن‌ها را (آل‌عمران/51 و مريم/36 و يس/61 و زخرف/64)؛

جمله «وَ أَنِ اعْبُدُونِي هذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ» (يس/61) و مشابه آن، معنايي جز رعايت بايدها و نبايدهايي ندارد. هنگامي كه كاري (در حوزه‏هاي ارتباط انسان با خودش، انسان با خدا، انسان با انسان و انسان با طبيعت) با ياد خدا انجام داده مي‏شود، انسان در حال عبادت است.

فعاليت با انگيزه الهي، تقرب و انس با خدا را در پي دارد. بنابراين به كارگيري عنوان صراط مستقيم در مورد دستورات و مقررات ديني (اعم از عبادي و اجتماعي) تعبير حقيقي نخواهد بود، آن‌ها به علاوه رعايت خداجويانه، معناي درست راه مستقيم به سوي خدا را تحقق مي‏بخشد. عبادت به معناي ياد شده هدف خلقت جن و انسان شناخته شده است:
وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ. (ذاريات /56)
من جن و انس را نيافريدم جز براي اين كه عبادتم كنند.
مقصود آيه بيان هدف نهايي آفرينش انسان نيست تا با راه بودن و پل بودن عبوديت و عبادت ناسازگار باشد، چه آنكه بر اساس آيه:
وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّي يَأْتِيَكَ الْيَقِين (حجر/99)
عبادت مقدمه براي هدف والاتري كه يقين نام دارد است.
ياد اين نكته خالي از فايده نيست كه در تفكر اسلامي در اهداف مياني و مقدماتي، هدف غايي يعني شهود و حضور ياد خدا نيز به گونه‏اي مطرح است؛ بدون چنين شهودي عمل صالح كه نردبان تعالي شمرده شده است، شكل نمي‏گيرد. ممكن است طرح عبادت به عنوان غايت خلقت نمايانگر اين حقيقت باشد كه هيچ گاه بندگي خالي از شهود نيست. بر اين اساس عبادت مي‏تواند هدف غايي شمرده شود.

امیرمؤمنان علی(علیه السلام) می فرماید:
اَلتَّوْحِیْدُ أَنْ لا تَتَوَهْمَهُ وَالْعَدْلُ أنْ لا تَتَّهِمَهُ(1)
حقیقت توحید خداوند این است که ذات او را به وهم و تصور خود محدود نسازی و ایمان به عدالت او در این است که در هیچ کار او را متهم ننمایی.

شرح کوتاه
به همان اندازه که اصل وجود خداوند برای ما روشن و آشکار است و هر ذره ای از ذرات این جهان دلیل عظمت و قدرت و علم و توانایی اوست، به همان مقدار حقیقت ذات او بر ما پوشیده است زیرا او وجودی است نامحدود و چنان وجودی بالاتر از درک محدود ماست، بنابراین باید ذات او را از هر چیز تصور می کنیم بالاتر بدانیم و این است حقیقت توحید.
از طرفی در این جهان حوادثی روی می دهد که گاهی اسرار آن بر ما پوشیده است، توجّه به عدالت خداوند به ما می گوید که این حوادث همه روی حساب و قانون است، هرگونه سوءظن در این قسمت با ایمان به عدالت و حکمت او سازگار نیست.

1. از نهج البلاغه، کلمات قصار.

یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی