1. كفایت كردن خدا در زندگانی دنیا : «‌وَمَنْ یتَوَكَّلْ عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؛ و هر كس بر خدا توكل نماید، خدا او را كافی است.» ‌

 2. روزی خوردن از مجرای غیر منتظره : رسول اکرم «ص» می فرماید: كسی كه با [بریدن امیدش از دیگران] به خدا دل ببندد، خدا كفایت امور زندگیش را می‌كند و از جایی كه به فكرش نمی‌رسد، روزیش را می‌رساند و آن كس كه به دنیا دل ببندد، خدا كارش را به دنیا وا می‌گذارد.

 منبع: (طلاق/3)

هر موجودی برای رشد خود نیاز به یک محیط آرام و مطلوب دارد.

این محیط برای گیاهان به یک صورت آماده می شود برای حیوانات به صورت دیگر،
اما برای انسان به صورت خیلی عمیق تر .
چون بنا هست که همه ی عالم در خدمت او باشد.

انسان چه زن و چه مرد برای یافتن مسیر اصلی خود در زندگی ابتدا باید آرام باشد تا بتواند راهش را پیدا کند.
پس هنگامی که زن و مرد در یک محیطی صمیمی در کنار یکدیگر قرار می گیرند هر چند هم عقاید گوناگونی داشته باشند

در مرحله ی اول باید فضای خانواده را برای یک دیگر آرام تر کنند تا نهال وجود هر کس به سمت مسیر شکوفایی خود برود.

 در خانواده فهمیده حتی اگر یک طرف از این دو طرف تصمیم به برپایی این مدل از زندگی می بودند باید ابتدا به دنبال شناخت وظیفه ی همسری خود و شناخت اخلاق و خصوصیات طرف مقابل باشد تا با عمل به هر دوی اینها محیط خانه را به محیطی پر از امنیت، رضایت، و آرامش تبدیل کنند و هنگامی که همه چیز سرجای خود قرار گرفت .

نشان دادن مسیر حقیقی زندگی مساوی می شود با پذیرفتن و پیمودن آن پس فراموش نکنیم که نقش ما به عنوان زن یا شوهر در ساختن خانواده ی باکمال شناختن تلاش و صبر است.

انصاف از مکارم اخلاقی و به تعبیر قرآنی و روائی از مصادیق برترین ها و بهترین های هر چیزی است٬رعایت انصاف بسترساز جامعه آرمانی اسلام است که به همه مسلمانان توصیه شده است.

مردی خدمت رسول خدا(ص) رسید و گفت: مرا از مکارم اخلاق آگاه کن. پیامبراکرم(ص) فرمود:

 «مکارم اخلاق عبارت است از:
1- عفو کردن کسی که به تو ستم کرده است؛
2- پیوند با کسی که از تو بریده است؛
3- بخشش به کسی که تو را محروم کرده است؛
4- حقگویی گرچه به ضرر خودت باشد.»

بحارالانوار، ج66، ص369

راز قرار گرفتن دستور احسان به والدين در كنار فرمان توحيد عبادي و نام مقدس خدا، افزون بر بيان اهميت ويژه اين فريضه الهي، آن است كه اولاً، آنها از مجاري طولي فيض خالقيت و ربوبيت خدايند. ثانياً، احسان آنان در حق فرزند همچون اِنعام و احسان خداوند، بي‏طمع پاداش و ثنا و ثواب و به نفع فرزند و براي رشد اوست. ثالثاً، آنان همچون خداوند بخلي در رساندن خير به فرزند نداشته، همان‏گونه كه لطف خدا درباره بنده‏اش متوقف بر حُسن طاعت او نيست، والدين نيز كرم خود را از فرزند طالح دريغ نمي‏كنند.

گرايش به همسر و فرزند ، به اندازه نصاب لازم در طبيعت آدمي وجود دارد و نيازمند سفارش نيست، بلكه چون اين گرايش غالباً از حدّ نصاب لازم نيز مي‏گذرد، قرآن كريم در پي مهار كردن آن است و مي‏فرمايد: بدانيد كه اولاد فتنه هستند نه مايه فخر، بلكه، از بعضي از آنان به «دشمن» تعبير مي‏كند و فرمان حذر از آنان مي‏دهد: (إنّ من أزواجكم و أوْلادكم عدوّاً لكم فاحذروهم)2 و در موردي ديگر راز سفارش به احسان به والدين و نيامدن تصريحي اين‏گونه درباره همسر و فرزندان آن است كه با تشكيل خانواده، ارتباط عاطفي فرزند با پدر و مادر كاهش مي‏يابد و ازاين‏رو در معرض فراموشي هستند، اما گرايش به همسر و فرزند غالباً از حد نصاب لازم نيز مي‏گذرد و ازاين‏رو نيازمند سفارش نيست. در خور ذكر است، احساني‏كه ترك آن با عقوقِ قطع‏رحم و ايذاي والدين همراه باشد، واجب است.
اسلام براي حفظ خانواده اهميت فراواني قائل است و به هيچ‏ وجه، متلاشي شدن پيوند خانوادگي بين والدين و فرزند را نمي‏پذيرد و با بيانات مختلف، اين مطلب را القا و تفهيم مي‏كند. در برخي آيات آن را سنّت انبيا دانسته و از قول عيساي مسيح(عليه‌السلام) چنين نقل مي‏فرمايد: (وجعلني… وَبَرّاً بوالدتي ولم يجعلني جبّاراً شقيّاً)2 و نيز درباره يحياي شهيد مي‏گويد: (وكان تقياً و برّاً بوالديه ولم يكن جبّاراً عصيّاً)3، بلكه براي لزوم تكريم آنان برهان اقامه مي‏كند و در آياتي از سوره «اسراء» كه شروع و ختم آن دعوت به توحيد است، مي‏فرمايد: آنگاه كه شما كودك و نيازمند بوديد، آنان عهده‏دار امور شما بودند؛ پس اكنون كه زمينْ‏گير شده‏اند، عهده‏دار امور آنان شويد؛ (وإمّا يبلغنّ عندك الكِبرَ أحدهما أو كلاهما فلاتقل لهما أفٍّ ولاتنْهرْهما وقلْ لهما قولا کریما)

1 ـ سوره لقمان، آيه 15.
2 ـ سوره مريم، آيه 32.
3 ـ سوره مريم، آيه 14. [تسنيم،‏ جلد 5ْ - صفحه 372]

فقط ببین چیکار ها می کردن محبّت از امور جایگزین ناپذیر است.

چند وقت پیش یک نامه‌ای را دریافت کردم که دختر خانمی نوشته بود، من غبطه می‌خورم به دختر خاله ام که می‌بینم پدرش او را می‌بوسد. دوستش دارد، محبّتش می‌کند. امّا دریغ از یک بوسه‌ای که بابای ما به ما داشته باشد.
یکی از توصیه‌هایی که حضرت آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه) داشتند این بود که ????می‌فرمودند: به خانه که می‌رسید کتاب‌ها را بگذارید پشت در ولی مواظب باشید که ندزدند! یعنی طوری نشود که وقتی به خانه می‌روید، تازه بخواهید چیزی بنویسید و کتابی بخوانید و بند کتاب و کامپیوتر و … بشوید؛ اشتباه است، دیگر الآن باید یک وقتی را بگذارید برای زن و فرزند و اهل خانه.

تنظیم برنامه:
عمرتان را به سه ۸ ساعت تقسیم کنید: ۸ ساعت کار و تلاش؛ که کار و تلاش ماها درس‌خوندن و درس دادن است. در هر حال، ۸ ساعت بیرون درست کارکردن است. ۸ ساعت هم برای خواب و استراحت؛ و ۸ ساعت هم برای لذت‌‌های حلال، تفکر و عبادت، کارهای شخصی و…

روزی حضرت ایشان برنامه بنده را تقریر کرده و فرمودند: “شما سحر از خانه می‌آیی بیرون و به نماز و حرم می‌روی، و برمی‌گردی خانه و صبحانه می خوری و بعد سر درس و کار تا ظهر؛ ظهر هم نماز ‌خوانده و برمی‌گردی منزل ناهار را می‌خوری؛ اگر وقت خواب باشد نیم‌ساعت هم می‌خوابی، بعد دو مرتبه می‌روی بیرون سرکار و درس تا غروب،‌ غروب هم نماز را می‌خوانی” تازه بعدش ما می‌رفتیم کتابخانه و گاهی اوقات درس‌های فوق‌العاده می‌رفتیم،‌ حدود ساعت ۱۰ به خانه برمی‌گشتیم.

آیت الله بهجت (ره) می‌فرمودند که “برای چی وقتی می‌آیی خانه و زن و بچّه می‌آیند دور و برتان، تازه کتاب باز می‌کنید و می‌گویید می‌خواهم این‌ها را که صبح تا حالا خواندم مطالعه کنم؟ چون فردا می‌خواهم آن درس را مباحثه کنم؟ باید طوری برنامه‌ریزی کنید که وقت زن و بچّه ضایع نشود و به آن ها هم برسید. اهل خانواده هم حقوقی دارند. بالأخره زن و بچه و حتّی خود آدم نیازهایی دارد که اگر لذّت‌های حلال نباشد همان عبادتش هم با نشاط نیست، درس خواندنش هم نشاط چندانی ندارد.”

معمولاً امثال ماها کمتر به این امر توجه می‌کنیم، زن و بچّه را رها می‌کنیم به حال خودشان، و خودمان را مدیون این‌ها می‌کنیم. نباید غافل شد از این که اگر پول کمتر باشد،‌ زندگی می گذرد؛ ولی زن، دختر و پسر آدم، کمبود محبّت را از کجا جبران کنند؟ در خانه چه کسی را باید بزند و بگوید محبّت می‌خواهم؟ اگر مابه موقع و اندازه به زن و فرزندان محبّت ابراز نداریم، باید عوارض پس از آن را پذیرا باشیم. پول و امور مادی را می توان از خویشان، صندوق و یا کسی قرض گرفت، امّا محبّت را هیچ کس جز مرد و زن نسبت به فرزندان و مرد نسبت به همسر نمی تواند جبران کند. پس باید آدم مواظب باشد که حق همسر و فرزندانش بخاطر این که چیزی را کسب و یا جبران کند، ضایع نسازد.

محبّت از امور جایگزین ناپذیر است. چند وقت پیش یک نامه‌ای را دریافت کردم که دختر خانمی نوشته بود، من غبطه می‌خورم به دختر خاله ام که می‌بینم پدرش او را می‌بوسد. دوستش دارد، محبّتش می‌کند. امّا دریغ از یک بوسه‌ای که بابای ما به ما داشته باشد. تنها حواس او به رفتار ما در منزل معطوف است. او همه ما را خسته کرده و پیوسته می گوید بکن! نکن!…

این چیزی بود که ما از استاد گرامی حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) یاد گرفتیم که باید نسبت به خانه و خانواده بسیار اهمیّت داد و مواظبت کرد که حق بچه‌ها بخاطر دیگران، یا کتاب و درس ضایع نشود.

سایت والدین : تازه این حرفها برای کسی زده شده که تمام روز مشغول مطالعه و تدریس و عبادت بوده!!! نه امثال بعضی ها که متاسفانه برای اتلاف وقت و مسخره بازی و تفریح و هزار کوفت و کلک دیگه صبح تا نیمه ی شب بیرون هستن و فقط برای خالی نبودن عریضه! آخر شب برای خواب،منت سر زن و بچه می ذارن و می آیند خونه! تازه مثل برج زهر مار! اونم شام خورده!!! خدا از این مدل مرد ها نگذره که خودشون موجبات فساد زن و بچه شونو فراهم می کنن،حالا هر بهانه ای هم که داشته باشن.هیچ وقت یادم نمی ره که یکی از همین زوجها که به خاطر رونق اقتصادی بیشتر از صبح تا نصف شب از هم جدا بودند و هر دو سر کار می رفتند ؛آخر سر بعد از ۳ سال از هم جدا شدند.اگه زن کمبود محبت داشته باشه خطرناکه.از ما گفتن. از محبت کردن به همسر و فرزندانتون مخصوصا دخترانتون غافل نشید.خانومهای محترم شما هم همین طور.با محبت شوهرتون رو به زندگی پایبند کنید.