ماه رجب بهترين فرصت براي تقويت ايمان و پارسايي است .

ماه رجب، ماه دعا و نيايش، ماه خودسازي، ماه نماز و استغفار و آمرزش، ماه زيارت و ديدار اولياي الهي، ماه تهذيب اخلاق و رفتار، ماه پاكي جسم و جان، ماه ذكر توحيد و تسبيح و تحميد، ماه بيعت و صلوات بر پيامبر و خاندان پاك او، ماه اعتكاف و حضور صادقانه در مسجد جامع، ماه روزه داري و احسان و نيكوكاري، ماه تهجد و شب زنده داري، ماه عمره گذاري و زيارت مرقد شريف نبوي صلي الله عليه و آله، ماه زيارت امير المؤمنين و سيد الشهدا عليهما السلام، و حضور در بارگاه قدسي امام رضا عليه السلام است .

ماه رجب ماه خداست، زيرا بشريت قله هاي قرب الهي را فتح مي كند . ماه پيامبر و پيامبري است، زيرا آخرين سفير خدا در 27 رجب برانگيخته شده است . ماه ولايت است، زيرا دو و يا سه تن از امامان معصوم عليهم السلام در اين ماه تولد يافته اند .

امام صادق عليه السلام از پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله چنين نقل كرده است:

«رجب شهر الاستغفار لامتي، اكثروا فيه الاستغفار، فانه غفور رحيم وشعبان شهري، استكثروا في رجب من قول استغفر الله وسلوا الله الاقالة والتوبة فيما مضي والعصمة فيما بقي من آجالكم وسمي شهر رجب شهر الله الاصب لان الرحمة علي امتي تصب صبا فيه; ماه رجب ماه آمرزش خواهي امت من است، در آن زياد استغفار كنيد كه خداوند بخشنده و مهربان است و شعبان ماه من است . در ماه رجب زياد «استغفر الله » بگوئيد و از خدا نسبت به گذشته بازگشت و قبول توبه را بخواهيد و نسبت به آينده زندگي درخواست مصونيت از گناه كنيد . ماه رجب را «شهر الله الاصب » مي نامند، زيرا در آن، رحمت بيكران الهي بر امت من فرو مي ريزد .»

در ارزيابي و قدرشناسي از ماه ها در روايات دو نگاه وجود دارد:

گاهي ماه رجب را «ماه خدا» ، ماه شعبان را «ماه رسالت » ، و ماه رمضان را «ماه امت » ناميده اند و گاهي برعكس، ماه رجب را «ماه ولايت و امامت » و ماه شعبان را «ماه نبوت » و ماه رمضان را «ماه خداوند» معرفي كرده اند .

اين دو گونه روايات مولود دو نگاه و دو زاويه ديد است .

اسوه عارفان و مجاهدان روزگار ما امام خميني قدس سره پيوند و ارتباط اين سه موضوع را در آداب الصلاة چنين آورده است:

«شيخ عارف شاه آبادي رحمه الله مي فرمودند كه شهادت به ولايت در شهادت به رسالت منطوي است، زيرا كه ولايت باطن رسالت است و نويسنده گويد: كه در شهادت به الوهيت، شهادتين، منطوي است جمعا و در شهادت به رسالت، آن دو شهادت نيز منطوي است، چنانچه در شهادت به ولايت آن دو شهادت ديگر منطوي است والحمد لله اولا وآخرا .»

از امام كاظم عليه السلام چنين بازگو شده است:

«رجب نهر في الجنة، اشد بياضا من اللبن واحلي من العسل، من صام يوما من رجب سقاه الله عزوجل من ذلك النهر ; رجب نام نهري در بهشت است كه از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر است . هر كس يك روز از [ماه] رجب را روزه بگيرد، خداي عزوجل از آن نهر به او آب دهد .»

امام صادق عليه السلام از پدران خويش نقل مي كند كه علي عليه السلام خوش داشت انسان خود را چهار شب در سال براي عبادت فارغ سازد; اولين شب ماه رجب، شب عيد قربان، شب عيد فطر و شب نيمه شعبان .

اهميت ماه عظيم رجب به حدي است كه علامه مجلسي رحمه الله در فضيلت آن ماه و روزه آن بيش از چهل حديث در جلد نود و چهارم بحار الانوار آورده و با عبارات گوناگون، عظمت، فضيلت، قداست و عنايات خاص الهي را در اين ماه ياد آور شده است .

 آخر سال از درون خود خبر بگیریم و از خود بپرسیم؛ به کجا چنین شتابان؟!

 انسان در معرض تغییرات مداوم قرار دارد:
1. آفرینش 2. تولد 3. زندگی 4. مرگ و در هر مورد با اندکی تغییر در امورمان، اسم ما هم عوض می شود؛

به عنوان نمونه وقتی می میریم، ما را دیگر به اسم زمان حیات، صدا نمی کنند و در باره ما می گویند: جسد کجاست؟
و بعد از غسل دادن می گویند :جنازه کجاست ؟ و بعد از خاک سپاری می گویند: قبر میت کجاست؟

 همه لقب ها و پست هایی که در دنیا داشتیم، بعد از مرگ فراموش مي شه؛
آقا یا خانم دکتر، استاد، رئیس، مدير ، مهندس، مسؤول…

 پس اکنون که در دوران زندگی هستیم، فروتن و متواضع باشیم…نه مغرور و متكبر… مراقب و متوجه دوران بعد باشیم!! مگر دوران ها چگونه بر ما پدید آمده اند؟

 تحول سالها، هشداری است روشن که زمان در حال گذر است؛ هنر زندگی کردن، آن است که ببینیم در درون ما چه می گذرد؟!

 عارفی گفت: آنچه از سر، گذشت؛ شد سرگذشت! حیف بی دقت گذشت؛ اما گذشت! تا که خواستیم یک «دو روزی» فکرکنیم!، بر در خانه نوشتند: درگذشت..‌

 سال گذشته، اکنون در حال درگذشتن است؛ با تامل در افکار و اخلاق و اعمال سال گذشته خود و محاسبه خویشتن، سال آینده خود را نیکو و با برنامه، با دقت و با هدف روشن تری آغاز کنیم.

امام زین العابدین علیه السلام، نسبت به مادرشان بسیار نیکوکار بودند؛ به طورى که به ايشان گفتند: تو نسبت به مادر، از همه کس نیکوکارترى ، ولى نمى بینیم که با او در یک ظرف غذا بخورى !
امام در جواب فرمود: چون ترسم که دستم را به سوى چیزى برم که مادرم قصد خوردن آن را داشته و او را ناراحت کنم.

یکی از مهارتها برای ابراز محبت در خانواده می باشد.
احترام به شخصیت افراد در آنها عشق ومحبت می افریند وهدیه دادن نوعی احترام طرف مقابل محسوب می شود وانسانی که هدیه می گیرد،بی اختیار واز روی فطرت خدادادی خویش مهر ومحبت هدیه دهنده را در دل خود جای می دهد.این نکته در روابط زناشویی از اهمیت خاصی برخوردار است وعامل مهمی در ایجاد انس والفت وهمگرایی نسبت به زن ومرد محسوب می شود تا انجا که هدیه دادن مرد به همسر خویش مانند نیکی به نیاز مندان است.