هر رابطه ای رحمتی با خود می آورد و هر عدم رابطه ای محرومیتی!

حالا اگر قدر شناس روابطمان با دیگران نباشیم یعنی حقوقی که آنها به گردنمان دارند رعایت نکنیم (چه حقوق را ندانیم و چه بدانیم و رعایت نکنیم) در زندگیمان، شاهد گره هایی (متناسب با عدم رعایت حقوق دیگران) خواهیم بود.

ما با کوچکترین رفتار و اشتباهی از سمت طرف مقابل، حقوق او را نادیده می گیریم و این وابسته بودن رفتار ما به دیگران است نه به حقوقی که خدای متعال تعیین فرموده!

خواست و حکمت و تقدیر الهی، در نتیجه ارتباط درست ما با دیگران است.

ضمن اینکه به آدم ها جوری نگاه کنیم که ما به آنها نیاز داریم حتی اگر در ظاهر آنها نیازمند باشند.

این آسیب ها و تناسب اش با قدرنشناسی در ارتباطمان با دیگران بعدا بصورت گسترده تر بیان خواهد شد.

فعلا به مثالی اکتفا می کنیم.

مثلا می بینیم زندگیمان دچار لهو شده:

        - قبلا این طور نبودم که هرچه هوس کردم بخرم و بخورم اما حالا اینطور شده ام

        - قبلا اینقدر وقتم را پای تلوزیون و سریال های بی محتوا تلف نمی کردم و در عوض کلی کتاب می خواندم و مربا و … درست می کردم.

       - قبلا که فرزندم در خانه بود بیشتر به افزایش علم ام اهمیت می دادم اما حالا بیشتر می خوابم و …

ذیل کتاب بلوغ با هم بودن استاد اخوت  (شرح خانم سها)