سال 1396
از سوی مقام معظم رهبری(حفظه الله)
سال اقتصاد مقاومتی
تولید و اشتغال
نامیده شد.
به امید تجلی این نام در زندگی هایمان و بهره گیری از منافع آن

نماز، روزه و شب‌زنده‌داري ما باید در سال جدید با سال قبل تفاوت داشته باشد؛ زبان و گوش ما باید فرق کند…

«وقتي سال نو مي‌شود و بهار مي‌شود، يك سال جديد آمده است و يك سال هم رفته است.
در روايات آمده: هر شب و روزي كه مي‌آيد، ندا مي‌دهد و مي‌گويد: من ديگر تكرار‌شدني نيستم. بهره خودت را از من ببر. فردا شب، فردا شب است. نگو من فردا شب، نمازشب مي‌خوانم! من ديگر نيستم! من روز قيامت كه شهادت مي‌دهم، صفحه وجود من از نور نافله شب تو خالي است.
سال به‌طريق‌اولي وقتی كه رفت ديگر برنمي‌گردد. امسال هم كه آمد ديگر برگشتني نيست.
بنابراين همان‌طور كه دستور داده‌اند که هر شبانه‌روز، خودتان را به حساب و كتاب بكشيد، باید يك مراقبه‌ایي هم نسبت به سال گذشته داشته باشيد… اين بوته‌اي كه من در خانه‌ام داشتم، خشك شد، دوباره الآن گل داده است. من در اين يكسال چه كرده‌ام؟ حساب و كتابي از خودش بكشد و نسبت به امسالش با خداي متعال عهدها و قرارهايي ببندد و از نفْس خودش تعهداتي بگيرد. امسال بايد در وادي حق يك قدم جلو برويم؛ عالم‌تر و متقي‌تر و خداشناس‌تر و خدوم‌تر شويم و عيب‌هاي ما كم شود. فرمود: كسي كه دو روزش مساوي است ضرر كرده است. حالا كسي كه دو سالش مساوي است، چطور؟

فرمود: كسي كه امروزش از دیروزش بدتر است، ملعون است و از رحمت خدا دور است. كسي كه امسالش از پارسالش بدتر شود، چه؟

يك محاسبه‌اي از خودمان بكنيم ببينيم پارسالمان بهتر از سال قبل بوده و عيب‌هاي ما كجا بوده است؟ اگر انسان اهل مراقبه و محاسبه نباشد، همه عالم هم معلم شوند، هيچ چيز دست او را نمي‌گيرد. معلم مثل طبيب است، نسخه را مي‌دهد، بايد خود شما دارو را مصرف كني و خودت مراقب احوال خودت باشي.”
 استاد سیدمحمدمهدی میرباقری، ۹۳/۱/۲

یامقلب القلوب و الابصار یا مدبرالیل و النهار

یامحول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال

ﺍﺻﻼ‌ً ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ چہ بهاﺭے؟ چہ ﻟﺬّتے؟
بے ﺍﻭ ﻧﺴﯿﻢ ﻫﻢ ﺳﻮے ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﺮنگشت

ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ، ﺳﺎﻝ ﻓﺮﺝ، ﺳﺎﻝ ڪﺮﺑﻼ‌
ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻫﻢ ﮔﺬشت ﻭلے ﯾﺎﺭ ﺑﺮنگشت

العجل یا بقیة الله

‍ « یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ »

منتظران بهار! بوی شکفتن رسید
مژده به گل‌ها برید، یار به گلشن رسید

لمعه مهر ازل، بر در و دیوار تافت
جام تجلی به دست، نور ز ایمن رسید

نامه و پیغام را رسم تکلف نماند
فکر عبارت کراست معنی روشن رسید

زین چمنستان کنون، بستن مژگان خطاست
آینه صیقل زنید دیده به دیدن رسید

بیدل از اسرار عشق، هیچ کس آگاه نیست
گاه گذشتن گذشت، وقت رسیدن رسید

من یقین دارم بهار می آید،
اما این را هم می دانم که او فقط بهانه ایست برای رویش!
دلی که بهاری باشد برای رویش از او اجازه نمی گیرد، هر جا باشد بهار را به آنجا می کشاند،
بارها دیده ام بهار، به عادت تکرار، میهمان دلهایی شده تا بهانه رویش شود.
مهدى جان ، مولا و آقای من ، بهار را به حضور بهاريت باور نموده‌ايم و پرچم سلم و رايت پناه را به آستان قدمهاى سبز تو برافراشته‌ايم. اى منجى زمين! زمين به انتظار شميم شکوفنده توست….