آیه الله #بهجت می فرمودند:
اگر سلاطین دنیا مزه نماز را می چشیدند دست از دنیا می کشیدند.

نسبت به نمازتان اهتمام کنید و اول وقت به جا بیاورید، کسی نمازش را اول وقت نخواند نماز خاصیت خودش را از دست می دهد.

مرحوم نخودکی فرمودند: سه چیز انسان را عاقبت به خیر می کند: نماز اول وقت، صلوات بر محمد و آل محمد و احترام به سادات

۱۰. و مِدادَ کلِماتِهِ؛ و به مقدار مرکبی که کلمات خدا نوشته شود.

خداوند متعال در سوره لقمان، آیه ۲۷ می‌فرماید:

«وَلَوْ أَنَّمَا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ کلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ» ؛
و اگر آنچه درخت در زمین است، قلم شوند، و دریا و از پسِ آن، هفت دریا به کمک آیند. [و مرکب شوند تا کلمات خدا را بنویسند]، کلمات خدا به پایان نمی رسد. همانا خداوند، شکست ناپذیر و حکیم است.
شاید مراد از «سَبْعَةُ أَبْحُرٍ» در این آیه، کثرت باشد و عدد، خصوصیّتی نداشته باشد؛ یعنی اگر آب همه دریاها هم مرکب شود، باز هم نمی توانند همه کلمات الهی را بنویسند. مکتب انبیا، انسان را از ساده نگری و محدودبینی خارج می‌نماید و به بی نهایت مرتبط می‌کند.
در آیه ۱۰۹ سوره کهف نیز می‌خوانیم:
قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کلِماتُ رَبِّی وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً؛
بگو: اگر دریا برای نوشتن کلمات پروردگارم مرکب شود، دریا پایان می‌گیرد، پیش از آن که کلمات پروردگارم تمام شود، هر چند همانند آن [دریای اوّل] را کمک قرار دهیم.
اما «کلمة اللّه» که در این دعا آمده چیست؟ در قرآن به این موارد اشاره شده است:

۱. نعمت‌های خداوند: «قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ… » [۱]

۲. سنّت‌های الهی: «وَلَقَدْ سَبَقَتْ کلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ». «إِنَّهُمْ لَهُمْ الْمَنصُورُونَ» [۲] و «وَلَوْلَا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ». [۳]
—————
[۱]: کهف: ۱۰۹.
[۲]: صافات: ۱۷۱- ۱۷۲.
[۳]: شوری: ۲۱.

ادامه »

شهید سید مرتضی آوینی:

جنگ ما با شیطان از محراب نماز آغاز می‌گردد. محراب از ریشه‌ی «حرب» است، یعنی محراب نماز میدان جنگ ماست و با همان تکبیره‌ی‌الاحرام نخستین، نمازگزار همه‌ی قدرت‌های ظاهری و مجازی را نفی می‌کند و به مبدأ همه‌ی قدرت‌ها، ذات ذوالجلال، متوجه می‌شود.

محراب نماز میدان جنگ با قدرت‌های شیطانی است و پیروزی ما در جبهه‌های نبرد مدیون این مبارزه‌ای است که حضرت رسول اکرم آن را «جهاد اکبر» گفته‌اند. ریشه‌ی قیام ما و همه‌ی قیام‌های حقیقی در طول تاریخ انبیا در اقامه‌ی نماز است. نماز بلندترین فریادهاست و بجز نمازگزاران، هیچ کس نیست که جرأت فریاد کشیدن در برابر ظلم داشته باشد.
.

 قالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی* وَیسِّرْ لِی أَمْرِی* وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی* یفْقَهُواْ قَوْلِی* (سوره طه، آیات 25-28)

(موسی) گفت: «پروردگارا! سینه ام را برایم بگشا؛* و کارم را برایم آسان گردان؛* و گره از زبانم بگشای؛* تا سخن مرا به طور عمیق بفهمند.*

? نکته ها و اشاره ها ?

1. مقصود از «شَرْح صَدْر» همان روح بزرگ، فکر بلند، عقل توانا، حوصله ی فراوان، استقامت و تحمّل مشکلات است که یکی از وسایل پیروزی رهبران انقلابی است.
2. در حدیثی از امام علی علیه السلام روایت شده که فرمودند:
وسیله ی رهبری و ریاست، سینه ی گشاده (و شرح صدر) است.
3. در این آیات موسی از خدا می خواهد که «گره از زبانش» بگشاید؛ یعنی موانع فهم سخن او را بر طرف سازد تا بتواند آن چنان فصیح و بلیغ سخن بگوید که هر شنونده ای به راحتی و عمیقاً سخنان او را درک کند.

? آموزه ها و پیام ها ?

1. برای هر کاری برنامه و وسایلی لازم است که از قبل پیش بینی شود، همان طور که پیامبران نیز از این وسایل عادی استفاده می کردند.
2. آمادگی روحی، قدرت تفکر، نیروی بیان، امداد الهی و داشتن یاوری نیرومند و مورد اطمینان از لوازم رهبری است.
3. هدف برنامه ها و مبارزات رهبران الهی، گسترش تسبیح و ذکر خداست.

منبع: تفسیر قرآن مهر، جلد سیزدهم، صفحه 46

آیت الله حائری شیرازی

کتاب و معلم

در کلاس‎های درس دو چیز را می‎بینید: یکی معلم، یکی کتاب. اگر مثلاً کلاس اول ابتدایی بچه‎ات را به مدرسه فرستادی و گفتند: کتاب هست و بین همه توزیع می‎شود، اما متأسفانه معلم نداریم، حتما ناراحت می‎شوید، چون از کتاب بی‎معلم، کسی چیزی نمی‎فهمد. از آن طرف، اگر معلم باشد و کتاب نباشد، معلم‎ها نمی‎توانند یکدست و یکنواخت تعلیم بدهند. این معلم از خودش یک چیزی می‎گوید، آن یکی چیز دیگری؛ پس برای یک کلاس، هم معلم لازم است، هم کتاب. قرآن کتاب درسی مسلمان‎هاست و اهل‎بیت معلم این کتاب. ظهور امام زمان(عج) یعنی این‎که دوباره این معلم بیاید سر کلاس و کتاب درسی بشر یعنی قرآن، بی‎معلم نماند.