چگونه فرزندان را به سوی نیکی ها سوق دهیم
چگونه فرزندانمان را به سمت نیکی ها سوق دهیم؟
معمولا زیاد پرسیده می شود که فرزندانمان را چطور به نماز یا حجاب و عفاف یا کارهای خیر و نیک دیگر (گذشت، فداکاری، انصاف، خویشتن داری و …) ترغیب کنیم. چند مورد را خدمتتان عرض میکنم که ان شاءالله به کار بیایند.
ذکر یک نکته لازم است که بدانیم فرزندان ما با اندوخته فطرت الهی به دنیا میآیند که البته برای بالفعل شدنش اقداماتی لازم است.
۱. برقراری ارتباط عاطفی: پیش شرط تأثیرگذاری بر دیگران و از جمله فرزندان، برقراری ارتباط محبّت آمیز و همراه با رأفت و عطوفت مناسب است. رابطه مناسب، شرط اثرگذاری است.
۲. حکمت: لازم است در رابطه با چرایی انجام کارهای نیک دلایل منطقی و استدلال های خوبی، متناسب با سن و درک فرزندان، داشته باشيم.
۳. موعظه حسنه: چگونگی انتقال ارزشها بسیار مهم است. نیّت خیر، صدق (گفتاری و عملی و …) ، خوشرویی و اخلاق نیکو در انتقال بسیار مؤثر است.
۴. ایجاد حس خوشایند و پرهیز از ایجاد نفرت: لازم است از ابتدای کودکی، حس خوشایندی برای انجام کارهای نیک در فرزندان ایجاد کرده و از ایجاد تنفر بپرهیزیم.
۵. پرورش حس مسئولیت پذیری، تکلیف ناگریزی و وظیفه شناسی و تعهد: به طور کلی باید در جهت ایجاد مسئولیت و تکلیف ناگریزی در فرزندانمان تلاش کنیم.
۶. برطرف کردن شبهه ها: باید برای شبهه هایی که برای فرزندانمان ایجاد میشود هم هشیاری داشته باشیم و هم اطلاعات درستی داشته باشیم یا دست کم به افراد مطلع ارجاع دهیم تا شبهه باقی نماند.
۷. معرفی الگوهای مناسب و شایسته برای نیکی ها: انسانها برای اجرای کارهای خود به الگوهای شایسته نگاه میکنند. الگوهای غیرجذاب و ناشایست، اگر لطمه نزنند، کمکی هم نمیکنند.
۸. پرورش کرامت نفس و اعتماد به نفس توحيدی و قدرت مقابله با نظر مخالف ديگران: فرزندی که احساس کرامت نفس و اعتماد به نفس لازم را نداشته باشد ممکن است در برابر فشار دیگران زود تسلیم شود.
۹. عامل بودن والدین: دو صد گفته چون نیم کردار نیست! البته برای والدینی که میگويند ما عامل هستیم ولی فررندانمان عمل نمیکنند، رعایت موارد دیگر پیشنهاد میشود. همه موارد، حتی المقدور، در کنار هم…
۱۰. حرکت روی مرز اختیار: گاه شیوه های بیان و عمل والدین، حالت تحمیلی دارد و فرزندان از این رویه میگریزند. مهارت گفتاری و عملکردی که در عین ترغیب، احساس آزادی و اختیار را از فرزندان نگیرد نیازمند مهارت است.
۱۱. انذار و تبشیر به میزان کافی و با رویه درست!
۱۲. دعا و طلب خیر برای فرزندان از خداوند و توکل بر او: از جمله دعای والدین برای فرزندان در صحیفه سجّادیه پیشنهاد میشود.
این موارد البته احتیاج به مثال و تشریح دارند. منتها امیدوارم برای یک ارسال کفایت بکند.
محیط مناسب و رزق حلال را هم اضافه کنید.
دکتر محسن عزیزی ابرقوئی
فرم در حال بارگذاری ...
السلام ای رنج دیده در زمین کربلا
السلام ای سجده نورانی سجادهها
السلام ای هم قبیله با دل افتادهها
السلام ای رنج دیده در زمین کربلا
السلام ای دل بریده از همه دلداده ها
فرم در حال بارگذاری ...
سلام بر ماه رسول...
فرم در حال بارگذاری ...
ارزش نعمت مناجات
بیشتر مردم قدر نعمت مناجات را نمیدانند.
مناجات شامل معارف بالایی است که جز اهلش که همان اولیای خدا هستند و از طریق کشف و شهود به آن رسیدهاند، کسی از آن آگاهی ندارد. رسیدن به این معارف از راه مکاشفه از بهترین نعمتهای آخرت است که قابل مقایسه با هیچکدام از نعمتهای دنیا نیست. امام صادق علیه السّلام در این فرمایش، ارزش این نعمت را این گونه بیان میکنند: «اگر مردم برتری شناخت خدا بر سایر نعمتها را می دانستند، به زیباییهای زندگی دنیا که در اختیار دشمنان ما گذاشته شده، چشم نمی دوختند، و دنیاشان نزد آنان کمتر از خاکی بود که روی آن راه می رفتند، در نعمت شناخت خدا قرار گرفته و مانند لذت کسی که همیشه در بهترین جاهای بهشت با دوستان خدا بسر می برد، از آن لذت می بردند…»
فرم در حال بارگذاری ...
مناجات شعبانیه
کلامی از مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی درباره مناجات شعبانیه
این مناجات، مناجات معروفی است. و اهلش بخاطر آن با ماه شعبان مأنوس شده و به همین جهت منتظر و مشتاق این ماه هستند. این مناجات شامل مطالب اساسی در مورد چگونگی معامله بندگان با خدای بزرگ بوده و آداب خواستن، دعا و طلب آمرزش از او را، آنگونه که شایسته است، بیان می کند. و استدلالهای جالب توجهی جهت امیدوار شدن به درگاه خدا که با مناجات با او مناسب است، در بردارد. و به روشنی، ملاقات، نزدیکی و دیدن خدا را معنی می کند و به این ترتیب شبهههای سالک، شکهای منکر و وحشت اهل شک را برطرف می کند. و نیز اشارت هایی به شناخت نفس و این که شناخت آن باعث شناخت پروردگار است دارد بنابر تفسیر بعضی از فرازهای آن توسط یکی از بزرگان اهل معرفت.
تمام کلام این که این مناجات، از اعمال مهم این ماه است، و نه تنها ماه، که سالک نباید بعضی از فرازهای آن را در طول سال ترک کند و در قنوتها و سایر حالهای عالی خود، خیلی با آن مناجات نماید و وقتی که می گوید:
«و أنر أبصار قلوبنا بضیاء نظرها إلیک، حتی تخرق أبصار القلوب حجب النور، فتصل إلی معدن العظمة، و تصیر أرواحنا معلّقة بعزّ قدسک؛ و دیدگان قلبهای ما را با نور نگاه آن به حضرتت روشن بفرما تا آنگاه که چشم های دل پرده ها و مانع های نوری را پاره کرده و به معدن بزرگی برسد و روح های ما به عزت پاکیت وصل شود»،از گفته خود غافل نباشد و تأمل کند، آیا قلب او چشم دیدن نور را دارد؟
پرده های نوری چیست؟ و معدن بزرگیی که در پوشش پرده های نوری می باشد، کدام است؟ تا بداند چه می گوید و از پروردگارش چه می خواهد. چون کسی که نمی داند از خدا چه می خواهد نمی توان گفت: فلان چیز را خواسته، بلکه باید گفت: الفاظی را به زبان آورده است. خداوند در قرآن می فرماید: «ای کسی که وقتی او را بخوانند، به داد بیچاره رسیده و گرفتاری او را برطرف میکند» و میفرماید: «بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را» نیز میفرماید: «از فضل خدا بخواهید، زیرا خدا با شما مهربان است» و نمی فرماید: الفاظ را بر زبان آورید.
به هر حال این مناجات بزرگی است و یکی از ارمغان های آل محمد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم می باشد که بزرگی آن را کسی که قلب سالم و گوش شنوایی داشته باشد، درک می کند. و اهل غفلت از درک فواید و نورهای آن بی بهره اند.
فرم در حال بارگذاری ...