حضرت زهرا علیها السلام در دعاهای خویش همسایه ها را بر اعضای خانواده مقدم می داشت و می‎فرمود: «فرزندم، نخست همسایه و سپس خانه».

امیرمؤمنان علی علیه السلام اهمیت همسایه خوب را تا بدان پایه می دانست که سفارش می‎کرد پیش از تهیه خانه، از همسایه اش پُرس وجو شود. برای پیشگیری از اختلاف ها و برخوردها، از افراد می خواست با بستگان‎شان همسایه نشوند. آن حضرت، همسایه بد را بزرگ ترین خسارت ها و سخت ترین گرفتاری می دانست. رازگویی به همسایه را ممنوع اعلام کرده بود و می فرمود: «کسی که همسایه اش را بر اسرار خود آگاه سازد، پرده های رازش دریده می‎شود».

فایده خوش همسایگی را «بسیاری همسایگان» و «مددرسانی به همسایگان در دشواری ها» می دانست. همسایه را تنها هم سایه دیوار به دیوار نمی پنداشت، بلکه تا چهل خانه از هر سو را همسایه به شمار می آورد. می فرمود: «انسان بزرگوار،. .. همسایه را گرامی می دارد و کسی که همسایگانش را خوار کند، عزیز نشود