جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در فرهنگ اسلامی و سخنان امام حسین
امام حسین (ع) پس از مذمّت ترک امر به معروف و نهی از منکر و بیان شدت قبح و زشتی زیر پا نهادن دستور صریح قرآن درباره عمل به این اصل اجتماعی و نیز اشاره به وجوب این دستور الهی و رعایت آن از سوی مردان و زنان با ایمان به فلسفه و آثار این فریضه بزرگ اشاره نموده و میفرماید:«پروردگار دانا نیکو میداند که وقتی تکلیف امر به معروف و نهی از منکر به نیکویی ادا شود، تکالیف دیگر به آسانی ادا خواهد شد. آنچه معروف و محمود است انجام خواهد گرفت و آن کردارها که نکوهیده و ناشایستهاند، متروک خواهند ماند. از برکت امر به معروف فرایض دشوار و احکام سنگین به بهانه دشواری و سنگینی از شانه نخواهد افتاد، و در سایه نهی از منکر لذتهای حرام و معاصی شیرین دیگر شیرینی و لذت نخواهد داشت و قباحت خود را پنهان نتواند ساخت امر به معروف و نهی از منکر دو منادی مجاهد اسلامند که مسلمانان را به سوی معروف و نیکیها میخوانند و از منکرات باز میدارند. امر به معروف ما را به رد مظالم واحقاق حقوق و مخالفت با ظالم و عدالت اجتماعی و ادای فرایض دعوت میکند، و نهی ازمنکر ما را از ستم و تعدی و تجاوز و آلودگیها و پستیها باز میدارد.»در این جملهها اباعبدالله الحسین (ع) به فلسفه امر به معروف و نهی از منکر اشاره میکند و از همین رو، تأمل در این دستورهای بزرگ الهی را بر میانگیزاند و شرح و تبیین آن را ضروری میسازد.در فرهنگ و معارف اسلامی فریضه امر به معروف و نهی از منکر، از جایگاه و اهمیّتی خاص برخوردار است به گونهای که تمام عبادات همچون نماز، روزه حج جهاد و دیگر احکام و قانونهای اسلامی در ابعاد و زمینههای مختلف به وجود این اصل ودستور بزرگ دینی ارتباط و وابستگی کامل و تام دارند.اگر امر به معروف و نهی از منکر به تعطیلی گراید و اهل ایمان از عمل به این قانون الهی قصور و تسامح ورزند، نماز و روزه و حج و جهاد و دیگر مقررات و قانونهای اسلام نیز تعطیل میشوند و از اعتبار و بقا و تداوم ساقط میگردند. زیرا با عمل به فریضه امر به معروف و نهی از منکر عبادات و دستورهای الهی پایدار و باقی میمانند و چنانچه مردم به خیر و نیکیها دعوت و ترغیب نگردند و از بدیها و معاصی و گناهان نهی نشوند،گرایشی نسبت به عبادات الهی همچون نماز، روزه حج و جهاد به وجود نمیآید و مقررات و دستورالعملهای عبادی سیاسی اجتماعی و اقتصادی اسلام ترویج نمیگردد و جامعه انسانی طریق سعادت و رشد و کمال را نمیپیماید و به اعتلا و اقتدار مادی معنوی و دفع موانع و مشکلاتی که راههای سلامت و تکامل جسمی و روحی را مسدود میسازند و انسان را در لجنزارهای عفن فساد و تباهی میافکند، توفیق حاصل نمینماید. بنابراین تمام عبادات اسلامی و قانونهای اجتماعی و اقتصادی اسلام موجود بودن خویش را از بقا و تداوم امر به معروف و نهی از منکر میگیرند و به برکت وجود این فریضه الهی پایدار هستند.