8 تصور اشتباه قبل از ازدواج
1- عوضش می کنم!
اگر شما هم چنین فکری را در سر دارید، نباید فراموش کنید که شما و همسرتان، از دو خانواده و دو فرهنگ متفاوت هستید و هرگز نمی توانید دنیا را از یک دریچه ببینید. بعضی ویژگی های همسرتان، تقریبا غیر قابل تغییر است، این را بپذیرید.
2- باید برای هم بمیریم!
اما گمان نکنید برای داشتن یک زندگی عاشقانه، نیاز به یک زندگی افسانه ای دارید، درست است که باید خواستگارتان را دوست داشته باشید، اما قرار هم نیست هر روز فیلم هندی بازی کنید…
3- عشق با گذشت زمان تمام می شود!
یک عشق واقعی می تواند با آرامش و روزمرگی هم همراه شود. مرحله دوم عشق، صمیمیت و همراهی است و اصلا به معنای پایان عشق نیست.
4- مسئولیت اداره زندگی به عهده مرد است.
اگر می خواهید زندگی موفق و آرامی داشته باشید، از همان مسئولیت ها را تقسیم کنید.
5- مردها، ارزش حمایت را نمی فهمند!
مردها خیلی راحت تفاوت شما با زنان دیگر را می بینند و بیشتر وقت ها شما را با زنان دیگر مقایسه می کنند.
6- به خاطر من هر کاری می کند!
درست است که عشق قدرت می آورد، اما قرار نیست که از مرد زندگی تان، به گناه عاشق شدن، یک فرد ضعیف و زیردست بسازید.
7- خودم را دوست دارد نه جسمم را!
خیال نکنید مردی که عاشق تان است، به جسم شما نیازی ندارد و تنها به تفکرات و کلام شما اهمیت می دهد.
8- یک زندگی موفق، زندگی بدون بحث!
در زندگی همه زوجین بحث پیش می آید ولی نحوه مواجهه و حل و فصل این بحث ها مهم است.
قنوت دل خانواده

ازدواج بهترین ها

رهبر معظم انقلاب:
حضرت زهرا (علیها السلام) دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود؛ رئیس جامعه اسلامی؛ حاکم مطلق. امیرالمومنین (علیهالسلام) هم که سردار درجهی یک اسلام بود. ببینید چطوری ازدواج کردند!
چه جور مِهریهی کم، چه جور جهیزیّهی کم. همه چیز با نام خدا و با یاد او. اینها برای ما الگو هستند. ۷۵/۰۲/۱۷
سالروز پیوند آسمانی

خبر از شوق به افلاک سراسیمه رسید
تا که این نیمه توحید به آن نیمه رسید
علی و فاطمه در سایه هم فکر کنید
شانه در شانه دو تا کعبه یک دست سفید
عشق تا قبل همین واقعه مصداق نداشت
ساز و آواز خدا گوشه عشاق نداشت
کوچه آذین شده در همهمه آرام آرام
تا قدم رنجه کند فاطمه آرام آرام
فاطمه… فاطمه با رایحه گل آمد…
مثنوی نام تو را برده، تلاطم دارد
چادرت را بتکان، قصد تیمم دارد
درسهایی از زندگی امیرالمومنین و حضرت فاطمه علیهم السلام
درباره تاريخ دقیق ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه سلام الله علیهما نظر واحدي از مورخان و سيرهنويسان بدست نيامده است؛ بلكه آنان تاريخهاي متعددي بيان كردهاند. برخي ربيع الاول سال دوم قمري، برخي روز اول ذی الحجه سال دوم،[۱] برخي روز ششم ذي الحجه و برخي نوزده ذی الحجه،[۲] عدهاي محرم سال سوم قمري و گروهي هم ماه صفر سال سوم را بيان كردهاند.[۳]
در تقویم رسمی ایران روز اول ماه ذی الحجه به عنوان روز پیوند این دو ماه آسمانی درج شده است.
آنچه مهم است درسهایی است که باید از این پیوند آسمانی بگیریم، درس هایی که از ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) باید گرفت !
از ماجرای ازدواج حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه علیهماالسلام نکات بسیار جالبی را می آموزیم که اگر خواهان سعادتیم و پیروی راستین اسلام، بایستی تا مرز توان تلاش کنیم : تا مراحل اول ازدواج بر مبنای صحیحی صورت گیرد، دوم آن که ساده زیستی در تمام شئون زندگی جامعه و بخصوص ازدواج راه یابد و گرنه قید و بندهای اجتماعی در امر ازدواج که بیشتر نشأت گرفته از فرهنگ غیر اسلامی و یا ساخته و پرداخته ذهن های کوتاه مادی و اشرافی است چون غل و زنجیر بر دست و پای جوانان و والدین آنها می افتد و هر روز این غل و زنجیر بزرگتر و سنگین تر می شود، تا جایی که امکان هر نوع حرکت صحیحی را می گیرد و حیات جامعه را به سوی نابودی می کشاند و بر فساد و نابسامانی های روانی و مشکلات اخلاقی می افزاید.
در جریان ازدواج آن دو بزرگوار که به فرموده حضرت رسول (ص) خداوند فاطمه را به ازدواج علی در آورد نکات بسیار مهم آموزشی و الگویی وجود دارد که از آن جمله می توان به کفو و همتا بودن، خواستگاری بدون واسطه، قناعت، دوری از اشرافی گری و تجملات، سخت نگرفتن بر همدیگر، ملاک قراردادن معیارها و خصوصیات معنوی و دینی و اخلاقی، مهریه پایین، بنا کردن زندگی بر پایه محبت و عشق واقعی از روی شناخت، حجب و حیا و… اشاره کرد.
به این خاطر است که یک پیوند با این ویژگی ها پیوند آسمانی لقب می گیرد که رضایت خدا و رسول خدا (ص) در آن وجود دارد.
لازم به ذکر است حضرت فاطمه (س) جهیزیه کاملی نداشتند و به هر چه بود اکتفا کردند اما بیشترین چیزی که در این ازدواج به چشم میخورد مهریه اندک ایشان می باشد. پس اگر مهریه در این زمانه افزایش چشم گیری داشته است بیشترین علت آن در تنگنا قرار دادن خانواده دختر برای جهیزیه مفصل می باشد.
١- مسارالشيعة شیخ مفید، ص 17.
2- وقايع الايام شيخ عباس قمي، ص 106، 109 و 126.
3- بحارالانوار علامه مجلسی، ج 91، ص 192.