دلا باید دهن را بسته داری،دلا باید تنت را خسته داری

که سالک را دهان بسته باید تن خسته باید دل بشکسته باید

امام صادق علیه السلام فرمودند:قلب خود را قبله زبانت قرار ده جز با اشاره قلب زبان نجنبان.

پیامبر اکرم صل الله علیه وآله فرمودند:«نجات مومن در حفظ زبان اوست»چه اینکه سخن بهترین عبادت وزشت ترین معصیت است.باید از زبان مراقبت کرد تا دهن بسته نشد دل باز نمی شود.

از پیامبر صل الله علیه واله روایت شده است که چون فرزندان ونبیره های آدم  علیه السلام بسیار شدند در نزد وی آمدند وگفتند چرا سخن نمی گویی؟گفت ای فرزندان من چون خداوند مرا از جوارش با بیرون فرستاد با من عهد کرد وگفت:گفتارت را کم کن تا به جوار من برگردی.

کم گویی وگزیده گویی در خودسازی یک اصل مهم است که با مراقبت در گفتار وکنترل زبان در های بسته آسمان دل بر روی انسان باز می شود وحکمت نورانی بر زبان جاری وچشم دل گشوده می گردد.امام خمینی (ره)در این مورد چنین بیان می کند:«پس از مدتی مواظبت زبان قلب گشوده شود وقلب ذاکر ومتذکر می گردد».

(علامه حسن زاده آملی حفظه الله)

آنکه در جسم و روح خود بیاندیشد،هریک را در بدین احوال ششگانه بیابد : 

«إنَّ للجسم ستة احوال ؛الصحة والمرض و الموت والحیاة والنور والیقظة وکذالک الروح فحیاطها علمها وموتها جهلها،ومرضها شکها وصحتها یقینها ونومها غفلتها ویقظتها حفظها».

«جسم را شش حالت است؛تندرستی وبیماری ومرگ و زندگی وخواب وبیداری،همچنین روح را که دانش زندگی ،نادانی مرگ،دودلی بیماری،استواری تندرستی،ناآگاهی خواب،ونگهداری بیداری اوست.(صد کلمه در معرفت نفس،علامه حسن زاذه آملی)

آمد بهار و بوستان شد رشك فردوس برين

گل ها شكفته در چمن، چون روي يار نازنين

گسترده باد جانفزا، فرش زمرّد بي شمر

افشانده ابر پُر عَطا، بيرون ز حد، درِّ ثمين

از ارغوان و ياسمن، طرف چمن شد پرنيان

وز اُقحوان و نسترن، سطح دَمَن ديباي چين

از لادن و ميمون رسد، هر لحظه بوي جان فزا

وز سوري و نعمان وزد، هر دم شميم عنبرين

از سنبل و نرگس، جهان باشد به مانند جنان

وز سوسن و نسرين، چون روضه خلد برين

تا باد نوروزي وزد، هر ساله اندر بوستان

تا ز ابر آذاري دمد، ريحان و گل اندر زمين

بر دشمنان دولتت هر فصل باشد چون خزان

بر دوستانت هر مهي بادا چو ماه فروردين

(ديوان امام خميني رحمه الله، ص 258 تا 262. حضرت امام خميني رحمه الله اين قصيده 46 بيتي خود را كه معروف به «قصيده بهاريه انتظار» است در ايامي سروده اند كه تولد منجي عالم بشريّت حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف با عيد نوروز مصادف بوده است. و چند بيت از آن در اين جا آورده شد.)