امام باقر(عليه‌السلام) در پاسخ پرسشي درباره فضيلت شب نيمه شعبان فرمود كه با فضيلت‏ترين شب پس از ليلة القدر شب نيمه شعبان است كه خداوند در اين شب فضل خويش را بر بندگانش ارزاني مي‏دارد و با منّ و كرم خود آنان را مي‏آمرزد، پس براي نزديكي به خداي سبحان در اين شب بكوشيد چون خداوند سوگند ياد كرده است كه هيچ سائلي را تا وقتي كه امر ناپسند و گناهي نخواسته است‏ محروم نگرداند: هي أفضل ليلة بعد ليلة القدر؛ فيها يمنح الله تعالي العباد فضله و يغفر لهم بمنّه. فاجتهدوا في القربة إلي الله (تعالي) فيها، فإنّها ليلة آلي الله تعالي علي نفسه ألا يرد سائلاً له فيها، ما لم يسئل معصية و… فاجتهدوا في الدعاء و الثناء علي الله (عزّ وجلّ).
پيامبر گرامي اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم نيز شب نيمه شعبان به عايشه فرمود كه در نيمه شعبان اجل‏ها نوشته و ارزاق قسمت مي‏گردد و خداي عزّ وجلّ در اين شب بيش از موهاي بزهاي قبيله بني‏كلب، بندگانش را مي‏آمرزد و فرشتگان را به آسمان دنيا و از آنجا به زمين نازل مي‏كند و در اين نزول ابتدا در مكه فرود مي‏آيند: اما تعلمين أيّ ليلة هذه؟ إنّ هذه الليلة ليلة النصف من شعبان؛ فيها [امام مهدي (عج) موجود موعود - صفحه 61]

همانندي شب قدر و نيمه شعبان، جلوه‏اي از هماهنگي قرآن و عترت است. همان‏طور كه در شب ميلاد خاتم‏ اوليا اعمال ليالي قدر (شب نزول قرآن) رواست، در شب‏هاي قدر نيز سخن از ولايت و امامت سزاست. در نيمه شعبان با انجام دادن اعمال شب نزول قرآن دل‏ها به سوي آن هدايت مي‏شود و [امام مهدي (عج) موجود موعود - صفحه 71]

سحرگاه نيمه شعبان سال 255(ه.ق) با طلوع خورشيد وجود حضرت خاتم اوصياء، بقية الله الاعظم(عج) منوّر و با نسيم دل‏انگيز حضورش عالم امكان عطرآگين گشت و زمينه تحقق وعده خداي سبحان به پيروزي مستضعفان و امامت آنان: (ونُريدُ اَن نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ استُضعِفوا فِي الارضِ ونَجعَلَهُم اَئِمَّةً ونَجعَلَهُمُ الورِثين)1 فراهم شد.
آن وجود شريف مايه فخر و مباهات همه است، زيرا آخرين ثمره معصوم از شجره طيبه آل پيامبر است. جدّ گرامي‏اش حضرت خاتم انبياء محمد مصطفي‏صلي الله عليه و آله و سلم به وجود مهدي(عج) مباهات مي‏كند. وقتي آن وجود مبارك مفاخر اهل بيت(عليهم‌السلام) را براي سيده زنان عالم فاطمه زهرا(عليهاالسلام) شرح مي‏داد، فرمود: خداوند ما را به ويژگي‏هايي گرامي داشته است كه ديگران فاقد آن هستند: منّا سبطا هذه الاُمة و هما ابناك2 و سپس از مهدي منتظر موعود و موجود عصر ما سخن گفت و فرمود: مهدي اين امّت از ماست: و منّا مهدي هذه الاُمّة3 و بدين‏سان به وجود حضرتش مباهات كرد و او را از مفاخر اهل بيت(عليهم‌السلام) شمرد.[امام مهدي (عج) موجود موعود - صفحه 58]

عيد ميلاد امام عصر(عج)
قرآن كريم بزرگداشت و گراميداشت آيات خدا را از نشانه‏هاي تقواي قلوب و صفات متقيان مي‏داند: (ومَن يُعَظِّم شَعئِرَ اللهِ فَاِنَّها مِن تَقوَي القُلوب)[1] و وجود گرامي امام معصوم از برترين آيات، نشانه‏ها و شعائر آن ذوات قدسي الهي است و تكريم و بزرگداشت در ايام ميلاد يا شهادت، مصداق تعظيم شعائر خداي سبحان است؛ اما در بزرگداشت ائمه هدايت به ويژه امام عصر(عج) كاري شايسته انجام است كه در پرتو آن، كشور امام زمان(عج) تا ظهور حضرتش به قدر امكان از خطرها مصون بماند.
برخي از اعمال كه در اين اعياد شريف صورت مي‏پذيرد، مانند تهيه كيك‏هاي بزرگ، چراغاني‏هاي زيبا و شادباش گفتن، در برخي موارد كاملاً بي‏ارتباط به ميلاد شريف عصاره هستي است، به گونه‏اي كه در چين كمونيست، ژاپن يا ساير ممالك الحادي و در عيدهاي موهوم و بي‏اساسي كه هيچ بهره‏اي از حقيقت ندارند، اين اعمال انجام مي‏شود، در حالي كه بايد اين جشن‏هاي بزرگ و ايام خجسته را به([1] ـ سوره حج، آيه 32. امام مهدي (عج) موجود موعودصفحه 64)برنامه‏ ها و اعمالي زينت داد كه با مولود آن عيد پيوند داشته باشند و چون از دستاوردهاي ظهور حضرت بقية الله الاعظم(عج) بلوغ عقول انسان‏ها و كشف گنجينه‏هاي فهم بشر است، در چنين روزهايي خجسته سزاست به اموري پرداخته شود كه رشد و تكامل فهم و عقل انسان‏ها و منتظران آن حضرت را تأمين مي‏كند.آنجا كه تلاش براي فهم و رشد عقل صورت مي‏گيرد، شايسته بزرگداشت عيد ميلاد حجة بن الحسن(عليه‌السلام) و جايگاه اهل انتظار است.[امام مهدي (عج) موجود موعود - صفحه 63]