امیرالمؤمنین على عليه السلام:
« سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ» (نهج البلاغه حکمت46 )
« کار بدی که تو را ناراحت (و پشيمان) می سازد نزد خدا بهتر است از کار نيکى تو را مغرور می کند»

???? توضیح قطره ای:
امام علیه السلام در این سخن کوتاه و پرمحتوا به نکتة مهمی اشاره می فرماید که در سیرو سلوک انسان به سوی خدا بسیار تإثیرگذار است.
زیرا انسان معصیت کاری که از عمل زشت خود ناراحت می شود به سوی پشیمانی و توبه و جبران آن حرکت می کند و حال آنکه کسی که از کار نیک خود مغرور است گامی بسوی ریاکاری برمی دارد. توبه آثار شوم آن معصیت را پاک می کند در حالی که غرور و عُجب و ریا از کارهای نیک، انسان را به پرتگاه گناهان کبیره می کشاند.
در حدیثی از پیامبر اکرم می خوانیم: «مَن رَأی أنَّهُ مَسیءٌ فَهُوَ مُحسِنٌ» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج20ص317 ح641) «کسی که خود را بدکار می داند او نیکو کار است».
عکس این مطلب نیز صادق است: «مَن رَأی أنَّهُ مُحسِنٌ فَهُوَ مَسیءٌ» (فی ظلال ج4 ص245) «کسی که خود را نیکوکار بداند بدکار است»، زیرا عُجب و غُرور احسانش را تباه کرده و چه بسا سخنانی که ایمان را نیز از اساس متزلزل می سازد.

مرد منافقی که دشمن اهل بیت عصمت و طهارت بود از دنیا رفت . امام حسین علیه السلام دنبال جنازه اش به راه افتاد ، در بین راه غلام خود را دید که در مقام کناره گیری از تشییع جنازه است به او فرمود : کجا می روی ؟
عرض کرد : می خواهم از نماز بر این منافق فرار کنم .
امام به او فرمود : بیا کنار من بایست و هر چه می گویم تو هم بگو .
غلام در کنار امام ایستاد ، وقتی ولی میت تکبیر گفت امام حسین علیه السلام هم فرمود :
الله اءکبر اللهم العن فلانا عبدک الف لعنة موتلفه غیر مختلفه ، اللهم اءخز عبدک فی عبادک و بلادک و اءصله حر نارک و اذقه اشد عذابک ، فانه کان یتولی اءعداءک و یعادی اولیاءک و یبغض اءهل بیت نبیک ،
یعنی خدا بزرگ است . خدایا ! فلانی را هزار بار پیوسته لعنت کن بدون اختلاف و فاصله ، خدایا ! این بنده ات را در میان بندگان و شهرهایت خوار و خفیف کن و آتش دوزخت را نصیب وی گردان و شدیدترین عذابت را به اوبچشان که دوستی دشمنانت را پذیرا گشته و به دشمنی دوستانت برخاسته و اهل بیت پیامبرت را دشمن می داشت . 
نماز و عبادت امام حسین ( علیه السلام ) - عباس عزیزی

صدوق قدس سره با سند خود از امام حسن مجتبی علیه السلام نقل می کند که فرمود :
ارمغان مرد روزه دار ، این است که ریش خود را عطر زند و جامه خویش را بخور دهد و ارمغان زن روزه دار ، این است که سر خود را شانه زند و لباسش را بخور دهد ، ((هر گاه امام حسین علیه السلام روزه می گرفت با عطر خود را خوشبو می ساخت و می فرمود : تحفه روزه دار عطر است . ))
عبدالله بن زبیر و یارانش ، امام حسین را دعوت نمودند ، پس آنان از غذا خوردند و امام چیزی نخورد ، سوال شد : چرا نمی خوری ؟
فرمود : روزه دارم ، اما تحفه روزه دار بیاورید .
عرض شد : تحفه روزه دار چیست ؟
فرمود : روغن (عطر) و بخوردان . 
نماز و عبادت امام حسین ( علیه السلام ) - عباس عزیزی

امام صادق(علیه السلام) فرمود:
اَلْعُبّادُ ثَلثَةٌ:
قَوْمٌ عَبَدُوا اللهَ خَوْفاً فَتِلْکَ عِبادَةُ الْعَبِیِدْ.
وَقَوْمٌ عَبَدُوا الله طَلَبَ الثَّوابِ فَتِلْکَ عِبادَةُ الأُجراءِ.
وَقَوْمٌ عَبَدُوا اللهَ حُبّاً لَهُ فَتِلْکَ عِبادَةُ الأَحْرارِ(1)
عبادت کنندگان سه دسته اند:
آنها که از ترس دوزخ خدا را می پرستند، این عبادت بردگان است.
و آنها که برای پاداش خدا را می پرستند، این عبادت مزد بگیران است.
و آنها که برای عشق و محبّت او او را عبادت می کنند، این عبادت آزادگان است.

شرح کوتاه
گرچه وعده کیفر و پاداش الهی، همه حق است، پاداشش فوق العاده پر ارزش و کیفرش بسیار دردناک، اما آزادگان بلند همّتی که جز خدا نمی بینند و جز خدا نمی جویند و پیمانه قلبشان از عشق و محبّت او لبریز است، چشم به نقطه ای بالاتر از پاداش و کیفر دوخته، و انگیزه آنها در اطاعت فرمان خدا تنها عشقی است آمیخته با معرفت شناسایی او.

1. از کتاب وسایل الشیعه.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی