در مواقعی که ماه رمضان با روزهای بلند و گرم مقارن می شود، یکی از مشکلات اساسی روزه داران تشنگی در طول روز است. محدود کردن مصرف نمک در وعده های افطار و سحر در این دوران بسیارمهم و کمک کننده است. دریافت اضافه نمک بدن را مجبور به واکنش نموده و برای دفع این مقدار مازاد نیاز، مقادیر قابل توجهی آب از بدن دفع می گردد، لذا توصیه می شود به غیر از مقدار نمک اندکی که برای طبخ غذا لازم است به غذا نمک اضافه شوده، هیچ مقداراضافه تری سر سفره به غذا اضافه نشود. علاوه بر آن مصرف میوه و سبزی کافی می تواند در طول روز از بروز تشنگی زودرس جلوگیری نماید بهتر است میوه در فاصله افطار تا سحر و سبزی در هر دو وعده افطار و سحر و سالاد بخصوص در وعده  سحر مصرف شود.

علاوه بر آن مصرف غذاهای با پروتئین بالا مانند انواع کباب ها( جوجه کباب، کوبیده،برگ و مرغ…) در وعده سحر مناسب نبوده و سبب بروز تشنگی در ساعات اولیه روز می شود.همچنین در این ایام باید از حضور غیر ضروری در معرض نور خورشید اجتناب کرد.

#سوره-قدر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏

إِنَّا أَنْزَلْناهُ في‏ لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1)
وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ (2)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3)
تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (4)
سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (5)

به نام خداوند رحمان و رحيم

ما اين قرآن عظيم الشان را (كه رحمت واسع و حكمت جامع است) در شب قدر نازل كرديم (1).
و تو چه مى‏دانى شب قدر چيست؟ (2).
شب قدر (در مقام و مرتبه) از هزار ماه بهتر و بالاتر است (3).
در اين شب فرشتگان و روح (يعنى جبرئيل) به اذن خدا از هر فرمان (و دستور الهى و سرنوشت خلق) نازل مى‏شوند (4).
اين شب رحمت و سلامت و تهنيت است تا صبحگاه (5).

*** صوت تدبر در سوره قدر (تدریس شده توسط آقای علی سبوحی) تقدیم می گردد.

​امیرالمؤمنین آن مؤمنی است که در طول مدّت سیزده سال بعثت، هرگز ایمانش مخفی نبود، جز همان چند روز اوّل. مسلمانها چند سال ایمان مخفی داشتند، امّا همه میدانستند که امیرالمؤمنین از اوّل ایمان آورده است، و ایمان او مخفی نبود. 

این را درست تصوّر کنید: همسایه‌ها اهانت میکنند؛ بزرگان جامعه اهانت و سختگیری میکنند؛ شاعر و خطیب مسخره میکند؛ پولدار و آدم پست و رذل اهانت میکند! و امیرالمؤمنین در میان این امواج سهمگینِ مخالف، محکم و استوار، مثل کوه می‌ایستد و میگوید: من خدا را شناخته ام، و راه را یافته ام، و بر آن پافشاری میکند. این شجاعت است، امیرالمؤمنین (علیه السّلام) در تمام مراحل زندگی، در مکّه و در مدینه این شجاعت را از خود نشان داده است.

?نقش نگار: مروری بر زندگانی امیر المومنین علی علیه السلام، ص۲۳

​ 

از برجسته ترین صفات امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) چشم پوشی از خود و خودی و قربانی کردن هوای نفس و خودیها در مقابل تکلیف الهی است. تمام ماجراهای بزرگ زندگی امیرالمؤمنین حول این محور قرار گرفته است. ایمان به پیغمبر در آن وقتی که در زیر آسمان غیر از او و خدیجه ی کبری هیچ کس به این دعوت و این مکتب ایمان و عقیده نداشت ، در حقیقت، ایمان به مکتبی بود که قبول آن به معنای اعلان جنگ با همه ی قدرتهای ظالم در آن روزگار و نیز به معنای مبارزه با نظام اجتماعی حاکم بر جامعه ی قبایلی مکّه و جزیره العرب بود، و این جرأت زیادی میخواست که انسان بر روی همه ی آرزوها، خواهشها، راحتیها و رفاههای زندگی خود پا بگذارد و این دعوت و مبارزه را قبول کند. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) این دعوت را قبول کرد و پای آن ایستاد و همه ی مشکلات را در این راه به جان خرید. این جمله را از خود علی (علیه السّلام) بشنوید:

و لقد علم المستحفظون من أصحاب محمّدٍ (صلّی الله علیه و آله) أنّی لم أردّ علی الله و لا علی رسوله ساعةً قطّ، ولقد واسیته بنفسی فی المواطن الّتی تنکص فیها الأبطال و تتأخّر فیها الأقدام. [۱] 

یک ساعت از قبول و اجابت و لبّیک در مقابل پیغمبر عقب نماندم. این را آگاهان و حافظان میراث پیغمبر میتوانند شهادت بدهند. در این راه، به هر کاری و اقدامی که لازم بود، دست زدم و در جایگاههایی قرار گرفتم که پهلوانان و قهرمانان و گامهای محکم، در آن جاها دچار تردید و تزلزل و عقب نشینی میشدند. 

این اوّلین حرکت امیرالمؤمنین در مقابله با خودخواهی و خودی و ترجیح تکلیف و وظیفه بر آسایش شخصی بود. 

———-

[۱]: . نهج البلاغه، خطبه ی ۱۹۷، ص ۳۱۱.

?[نقش نگار: مروری بر زندگانی امیر المومنین علی علیه السلام - صفحه ۲۲]

علی محبوب دلها و معشوق انسانهاست. اما چرا؟!

این اشتباه است که بگوییم محبت علی علیه السلام از راه محبت فضیلت های اخلاقی و انسانی است و حب علی حب انسانیت است.هر چند علی مظهر انسان کامل است و درست است که انسان نمونه عالی انسانیت را دوست دارد، اما اگر علی علیه السلام همه این فضایل انسانی را که داشت می داشت اما رنگ الهی نمی داشت، مسلما آنقدر که امروز عاطفه برانگیز و محبت خیز است، نبود.

علی علیه السلام از آن نظر محبوب است که پیوند الهی دارد. دل های ما به طور ناخودآگاه در اعماق خویش با حق سر و سر و پیوستگی دارد، و چون علی علیه السلام را آیت بزرگ حق و مظهر صفات حق می یابند به او عشق می ورزند.

در حقیقت پشتوانه عشق علی علیه السلام، پیوند جان ها با حضرت حق است که برای همیشه در فطرت ها نهاده شده، و چون فطرت ها جاودانی است، مهر علی علیه السلام نیز جاودان است.